გრძელვადიანი საქონელი, როგორც წესი, ძვირია, ამიტომ, როდესაც მათში ხარვეზები აღმოაჩინეს, მომხმარებლები ცდილობენ თავიანთი უფლებები დაიცვან ყველა იურიდიული გზით. ამასთან, გამყიდველები ხშირად არწმუნებენ მყიდველებს, აირჩიონ სასარგებლო უფლებები ამ უფლებების დასაცავად.
იმისათვის, რომ შეცდომაში არ შეიყვანონ, მყიდველმა უპირველეს ყოვლისა უნდა გააცნობიეროს, რა ქმედებების განხორციელება შეუძლია მას პროდუქტის დეფექტების გამოვლენისას და რამდენ ხანში.
ამრიგად, მომხმარებლის უფლებების დაცვაში, დაბალი ხარისხის გრძელვადიანი საქონლის გაყიდვისას, საქონლის საგარანტიო პერიოდი მნიშვნელოვან როლს ასრულებს. საგარანტიო პერიოდის ცნება გაჟღერებულია "მომხმარებელთა უფლებების დაცვის შესახებ" კანონში - ეს ის დროა, როდესაც მწარმოებელი, გამყიდველი ან მათი წარმომადგენელი ვალდებულნი არიან დააკმაყოფილონ მომხმარებლის მოთხოვნები საქონლის დეფექტებთან დაკავშირებით. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ეს არის ის პერიოდი, რომლის განმავლობაშიც პროდუქტი გარანტირებული იქნება გამართულად ფუნქციონირებისთვის ან რჩება გამოსადეგი.
განასხვავეთ გამყიდველის მიერ დადგენილი საგარანტიო პერიოდისა და მწარმოებლის მიერ დადგენილი საგარანტიო ვადისა, რომელიც შეიძლება არ ემთხვეოდეს ერთმანეთს. ამასთან, გამყიდველის საგარანტიო პერიოდი, ნებისმიერ შემთხვევაში, უნდა იყოს ტოლი ან მეტი, ვიდრე დადგენილია მწარმოებლის მიერ. ანუ, სანამ გამყიდველის მიერ დადგენილი ვადა ძალაშია, მომხმარებლის მოთხოვნები შეიძლება განუცხადონ გამყიდველს ან მწარმოებელს (მათ წარმომადგენლებს), ხოლო როდესაც მწარმოებლის მიერ დადგენილი ვადა ამოიწურება, იურიდიული მოთხოვნების მოგვარება შესაძლებელია მხოლოდ გამყიდველს (მის წარმომადგენელს).
მითითებულ ვადებში მომხმარებელს, თავისი სურვილისამებრ, უფლება აქვს მოითხოვოს:
1. საქონლის დეფექტების აღმოფხვრა (გარანტიის შეკეთება) უფასოდ ან გადაიხადეთ მათი აღმოფხვრის ხარჯები, უფრო მეტიც, ასეთი ხარჯები უნდა იყოს გონივრული;
2. საქონლის თვითღირებულების შემცირება;
3. შეცვალეთ პროდუქტი;
4. თანხის დაბრუნება.
ერთ-ერთ ამ მოთხოვნასთან ერთად მომხმარებელს შეუძლია აღადგინოს მიყენებული ზარალი.
იმის დასადგენად, არის თუ არა ხარვეზები მყიდველის მიერ საქონლის არასათანადო მუშაობის ან ტრანსპორტირების შედეგი, გამყიდველი ან მწარმოებელი საკუთარი ხარჯებით ამოწმებს საქონლის ხარისხს. თუ მყიდველს სურს დაესწროს ასეთ შემოწმებას, მან წერილობით უნდა აცნობოს გამყიდველს, რათა ეცნობოს როდის და სად ჩატარდება საქონლის ხარისხის შემოწმება.
საქონლის გადაცემა მისი ხარისხის შესამოწმებლად შედგენილია აქტით, რომელშიც მითითებულია საქონლის მახასიათებლები და თვისებები, გამოვლენილი გაუმართაობა და ა.შ.
თუ მყიდველი ან გამყიდველი არ ეთანხმებიან ხარისხის შემოწმების შედეგებს, ეს უკანასკნელი საკუთარი ხარჯებით ატარებს საქონლის შემოწმებას შესაბამისი საექსპერტო ბიუროების მონაწილეობით. მაგრამ, თუ ექსპერტი ამბობს, რომ გამყიდველის ბრალი არ არის ნაკლოვანებებში, ექსპერტიზის ყველა ხარჯი ეკისრება მყიდველს.
დეფექტების მქონე პროდუქტის შეკეთების დროს მომხმარებელს შეუძლია ველოდოთ მსგავსი პროდუქტის გამოყენებას. დროებითი ანალოგი მყიდველს უნდა მიეწოდოს მისი აუცილებლობის შესახებ განცხადების შეტანის დღიდან სამი დღის განმავლობაში. ამასთან, არსებობს საქონელი, რომლის შეცვლა შეუძლებელია შეკეთების დროს, მაგალითად, მანქანები, ავეჯი და ა.შ.
მომხმარებელს შეუძლია წარმოადგინოს მხოლოდ ერთი მოთხოვნა ზემოაღნიშნული სიიდან და მისი შეცვლა მხოლოდ გამყიდველის თანხმობით შეიძლება, თუ მან უკვე დაიწყო შესრულება.
გამყიდველთა ნებისმიერი განცხადება იმის შესახებ, რომ საქონლის მხოლოდ გაცვლა ან შეკეთებაა შესაძლებელი და გადახდილი ღირებულება არ დაუბრუნდებათ, უკანონოა. მომხმარებელს უფლება აქვს დაუყოვნებლივ განაცხადოს საქონლის და მასში გადახდილი თანხის დაბრუნების შესახებ. ამ შემთხვევაში, დაბრუნების თანხა განთავსდება საქონლის ღირებულებაზე, მასზე მითითებულია მომხმარებლის მოთხოვნის დროს ასეთი მოთხოვნით.ანუ, თუ პროდუქტის ფასი გაიზარდა მისი შეძენის მომენტიდან, მყიდველმა უნდა დააბრუნოს გაზრდილი ღირებულება.
