რუსეთში შრომის სოციალური დაცვა არის რუსეთის ფედერაციის შრომისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს ეგიდით შესაბამისი სახელმწიფო ორგანოების მიერ შემუშავებული ღონისძიებების ერთობლიობა. მისი მიზანია ისეთი საკითხების სამართლებრივი რეგულირება, როგორიცაა ხელფასები, შრომის დაცვა, შრომითი ურთიერთობები, კონტროლი დასაქმებასა და უმუშევრობაზე და სხვა თანაბრად მნიშვნელოვანი საკითხები.
რუსეთის კანონმდებლობის შესაბამისად, დაწესებულია მინიმალური ხელფასი (მინიმალური ხელფასი). იმ პირობით, რომ თანამშრომელი სრულად არის დასაქმებული, მას არ აქვს უფლება გადაიხადოს ნაკლები თანხა თვეში. გამონაკლისები დაიშვება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ადამიანი მუშაობს ნახევარ განაკვეთზე ან ნახევარ განაკვეთზე. ფედერალური მინიმალური ხელფასის გარდა, არსებობს რეგიონალური მინიმალური ხელფასები და მზარდი რეგიონული კოეფიციენტები (მაგალითად, შორეული ჩრდილოეთის რეგიონებისა და მათთვის გათანაბრებული ტერიტორიების კლიმატური პირობების მიხედვით).
შრომის დაცვა არის იურიდიული, ორგანიზაციული, ტექნიკური, სანიტარული და ჰიგიენური და სხვა ნორმების ერთობლიობა, რომელთა დაცვაც დამსაქმებელმა უნდა უზრუნველყოს მუშაობის განმავლობაში მშრომელთა სიცოცხლისა და ჯანმრთელობის შენარჩუნების მიზნით. კანონის თანახმად, სახელმწიფო თანამშრომელს გარანტიას აძლევს მუშაობის უფლების დაცვას იმ პირობებში, რომლებიც ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ სტანდარტს აკმაყოფილებს. შესაბამისობას აკონტროლებს შრომის ფედერალური ინსპექცია. არსებობს მთელი რიგი სხვა მარეგულირებელი ორგანოები, მაგალითად, რუსეთის ფედერაციის საწვავისა და ენერგეტიკის სამინისტროს სახელმწიფო ენერგეტიკის ზედამხედველობა, სახელმწიფო ხანძარსაწინააღმდეგო ზედამხედველობა და ა.შ.
თანამდებობის პირები, რომლებიც დამნაშავენი არიან შრომის დაცვის პირობების დარღვევაში, აგებენ პასუხს. დარღვევის გარემოებებიდან და შედეგების სიმძიმიდან გამომდინარე, ეს შეიძლება იყოს დისციპლინური (საყვედური, საყვედური, გათავისუფლება) ან ადმინისტრაციული (ადმინისტრაციული ჯარიმა, დისკვალიფიკაცია). უმძიმეს შემთხვევებში დამნაშავე სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობას ექვემდებარება.
შრომითი ურთიერთობები, ანუ დასაქმებულსა და დამსაქმებელს შორის ურთიერთობა რეგულირდება შრომის კოდექსით, რომელიც ძალაში შევიდა 2002 წლის 1 თებერვლიდან. ეს კოდექსი ადგენს დასაქმებულისა და დამსაქმებლის უფლებებსა და მოვალეობებს, არეგულირებს ანაზღაურების და შრომის დაცვის საკითხებს, შრომითი დავების მოგვარების წესს. იგი ასევე ითვალისწინებს არასრულწლოვანთა, პედაგოგთა, სპორტსმენთა, როტაციულ საფუძველზე მომუშავე ადამიანების შრომის სამართლებრივი რეგულირების თავისებურებებს.
