მემკვიდრეების პასუხისმგებლობა მოანდერძის სესხების მიმართ სოლიდარული ხასიათისაა და გათვალისწინებულია ხელოვნებით. რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსის 1175 წ. იმ მომენტიდან, როდესაც მოვალის მემკვიდრე მიიღებს მემკვიდრეობას, იგი თავად ხდება მოვალე გარდაცვლილი კრედიტორების წინაშე.
მემკვიდრის პასუხისმგებლობა მოანდერძის ვალების მიმართ შემოიფარგლება მხოლოდ მემკვიდრეობით მიღებული ქონების ღირებულებით. კრედიტორებს, ანუ იმ პირებსა და ორგანიზაციებს, ვისაც მამკვიდრებელი ვალი აქვს, შეუძლიათ პრეტენზიები წარუდგინონ ყველა მემკვიდრეს. გახსნის მომენტიდან მემკვიდრეობის მიღების მომენტამდე კრედიტორების მოთხოვნები წარედგინება სამკვიდროში შესულ ქონებას.
იმ შემთხვევებში, როდესაც მემკვიდრეობით მიღებული ქონება არ არის საკმარისი ყველა დავალიანების დასაფარად, ვალის გადახდის ვალდებულება წყდება მისი შესრულების შეუძლებლობის გამო იმ ნაწილში, რომლისთვისაც არ იყო საკმარისი მემკვიდრეობა. მარტივად რომ ვთქვათ, ვალის ამ ნაწილს აპატიებენ და რჩება გადაუხდელი.
გარდა ვალებისა, მემკვიდრეები მემკვიდრეობით იღებენ მოანდერძის სახელშეკრულებო ვალდებულებებს. მაგალითად, თუ მისი სიცოცხლის განმავლობაში მოანდერძემ დადო ანაბრის ხელშეკრულება, მემკვიდრე ვალდებულია შეასრულოს ნასყიდობის ხელშეკრულების პირობები. მამკვიდრებლის საგადასახადო დავალიანება მემკვიდრეებს ანაზღაურებენ აგრეთვე მემკვიდრეობის ღირებულების ფარგლებში.
მემკვიდრე, რომელსაც ქონების წარდგენის უფლებით მემკვიდრეობით ეკისრება მოანდერძის დავალიანება მემკვიდრეობის ღირებულების ფარგლებში და პასუხს არ აგებს იმ მემკვიდრის სესხზე, რომლისგანაც გადაეცა მემკვიდრეობის მიღების უფლება. მას. მაგალითად, ქონება, რომელიც ბაბუას ეკუთვნოდა, შვილიშვილს გადაეცა პირველი ეტაპის მემკვიდრის - მამის (მამკვიდრებლის ვაჟი) გარდაცვალებასთან დაკავშირებით. ამ შემთხვევაში შვილიშვილი პასუხისმგებელია ასეთი ქონებით მხოლოდ ბაბუის ვალებზე.
მოანდერძის კრედიტორებს შეუძლიათ წარადგინონ თავიანთი მოთხოვნები მხოლოდ სამოქალაქო სამართლით დადგენილი ხანდაზმულობის ვადაში (საერთო ვადაა სამი წელი ვალდებულების წარმოშობის მომენტიდან).
