ორგანიზაციული სტრუქტურა არის დოკუმენტი, რომელიც ადგენს კომპანიის განყოფილებების ხარისხობრივ და რაოდენობრივ შემადგენლობას, ასევე სქემატურად ასახავს მათი ურთიერთქმედების პროცედურას. როგორც წესი, საწარმოს სტრუქტურა დგინდება კომპანიის მიერ გადაჭრილი ამოცანების არსისა და მოცულობის, ინტენსივობისა და ფოკუსის საფუძველზე, რომელიც ჩამოყალიბდა დოკუმენტური და ინფორმაციის ნაკადების ორგანიზებაში, მისი მატერიალური და ორგანიზაციული გათვალისწინებით. შესაძლებლობები.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
ყველა საწარმოო ერთეულის (სექციები, საამქროები, მომსახურე მეურნეობები) მთლიანობა, რომლებიც უშუალოდ ან არაპირდაპირი გზით მონაწილეობენ საწარმოო საქმიანობაში, მათი შემადგენლობა და რაოდენობა განსაზღვრავს ორგანიზაციის წარმოების სტრუქტურას.
ნაბიჯი 2
ამავდროულად, კომპანიის წარმოების სტრუქტურაზე მოქმედი ფაქტორები მოიცავს პროდუქციის ხასიათს, წარმოების მასშტაბს, მისი დამზადების ტექნოლოგიას, საწარმოს სპეციალიზაციის ხარისხს და სხვა ფირმებთან თანამშრომლობას, აგრეთვე წარმოების სპეციალიზაციის დონე საწარმოს შიდა მდგომარეობაში.
ნაბიჯი 3
კომპანიის წარმოების სტრუქტურის სამი ეტაპი არსებობს: ტექნოლოგიური, საგნობრივი და შერეული.
საგნის სტრუქტურის ნიშანი გულისხმობს სამუშაო ადგილების სპეციალიზაციას გარკვეული პროდუქციის წარმოებაში. თავის მხრივ, ტექნოლოგიური სტრუქტურის ნიშანია კომპანიის საამქროების სპეციალიზაცია წარმოების პროცესის გარკვეული არეალის შესასრულებლად. მაგალითად, ქარხანაში სამსხმელო ან მექანიკური საამქროს არსებობა.
ნაბიჯი 4
აუცილებელია განისაზღვროს შესასრულებელი სამუშაოს ხასიათი. ამ ეტაპის ამოცანების შესასრულებლად, ისინი უნდა დაიყოს ქვე-პუნქტებად, რომლებიც ითვალისწინებს გარკვეული სახის სამუშაოებს. მაგალითად, ამოცანების დაყენება, სამუშაოების საჭირო რაოდენობის გამოთვლა, უსარგებლო სამუშაოსა და დუბლირების აღმოფხვრა, თავად პროცესის განვითარების გეგმა, ასევე შემოწმება (ხორციელდება სამუშაო ადგილის რაიმე მნიშვნელოვანი კომპონენტის გამოტოვების მიზნით).
ნაბიჯი 5
ყველა სამუშაოს განაწილება მენეჯმენტის სპეციფიკურ ელემენტებს შორის. ეს ეტაპი გულისხმობს: სავალდებულო სტანდარტების ან ნორმების დამკვიდრებას (მაგალითად, ყველა დონეზე მენეჯერებს შორის დასაქმების დასაშვები რაოდენობის განსაზღვრა); ტექნიკური მეთოდები სამეცნიერო მენეჯმენტის მეთოდების ფარგლებში (სამუშაო დროის ანალიზი, მეთოდების კვლევა, აგრეთვე სამუშაო ორგანიზაცია); საწარმოს ყველა თანამშრომლის თანამშრომლობის დამყარება.
