მშობლები ვალდებულნი არიან განათლება და დახმარება გაუწიონ შვილებს, სანამ მათ ეს სჭირდებათ და არ მიაღწიეს სამუშაო ასაკს. საპირისპირო ვითარება ხდება მშობლების შრომის უნარის დაკარგვის შემთხვევაში.
ბავშვების სამართლებრივი პასუხისმგებლობა მშობლების მიმართ
რუსეთის ფედერაციის საოჯახო კოდექსის 87-ე მუხლში აღნიშნულია, რომ ბავშვები ვალდებულნი არიან იზრუნონ და უზრუნველყონ შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე მშობლები, თუ მათ დახმარება სჭირდებათ. თუ ორივე მხარე ვერ მივიდა ამ ორმხრივ შეთანხმებაზე, მაშინ ალიმენტის გადახდის საკითხს და მათ ოდენობას წყვეტს სასამართლო. ალიმენტის გადახდა ყოველთვიურად უნდა განხორციელდეს დადგენილი ოდენობით. თანხის ოდენობა განისაზღვრება მშობლების ფინანსური მდგომარეობის გათვალისწინებით, შრომისუნარიანი ბავშვების მატერიალური სიმდიდრის გათვალისწინებით.
სასამართლოში განიხილება მშობლის ყველა შვილის მატერიალური შესაძლებლობები, მიუხედავად იმისა, თუ ვის ჰქონდათ თავდაპირველად ალიმენტის გადახდის მოთხოვნა.
თუ მშობლები არ მონაწილეობდნენ ბავშვების აღზრდაში და ეს ფაქტი გამოვლინდა სასამართლო პროცესის დროს და ასევე ჩამოერთვათ მშობლის უფლებები, მაშინ მათ არ შეუძლიათ მოითხოვონ შვილობილობა. სასამართლომ შეიძლება დაავალდებულოს ზრდასრულ შვილებს, გადაიხადონ მშობლების დამატებითი ხარჯები მათი მძიმე ავადმყოფობის, მშობლის დაზიანების ან მშობლისთვის აღმზრდელის დაქირავების ფულადი ხარჯების შესახებ. თანხის ოდენობა დგინდება ბავშვის ოჯახური მდგომარეობის, ფინანსური მდგომარეობისა და სხვა კრიტერიუმების გათვალისწინებით.
მშობლების წინაშე მოვალეობის გრძნობა
როდესაც საქმე ეხება აყვავებულ, ახლობელ ოჯახს, საქმე, როგორც წესი, არ მოდის ალიმენტის გადახდის შესახებ. სამუშაო ასაკის მიღწევის შემდეგ, ბავშვები თავად შეეცდებიან მშობლების დახმარება გაუწიონ და არა მხოლოდ ფიზიკური, არამედ მატერიალურიც. აქ მნიშვნელოვან როლს თამაშობს ბავშვების აღზრდა. მშობლებმა პატარაობიდანვე უნდა ჩაუნერგონ ბავშვს, რომ მათ უნდა იყოთ მოწყალე, თანაგრძნობით, დაეხმარონ თავიანთ ახლობლებს და ნათესავებს, რომ სიკეთე კარგად გადაიხადოს. როგორც ზრდასრული, ბავშვს აუცილებლად ახსოვს რამდენი გააკეთეს მშობლებმა თავიანთი შვილისთვის, რამდენი ღამე არ დააძინეს, რამდენს ასწავლიდნენ და საყვედურობდნენ, უვლიდნენ, უზრუნველყოფდნენ და ინვესტიცირებდნენ.
მშობლებისგან სიბერეში შორს წასვლა, როდესაც ისინი უსუსურები და დასუსტებულები გახდნენ, უმადურობისა და უგულოობის გამოვლინებაა.
გულგრილობა ბავშვის აღზრდაში
არის სხვა სიტუაციები, როდესაც მამა არ ცხოვრობდა ოჯახთან ერთად, თავს არიდებდა ალიმენტის გადახდას, არ აკეთებდა საჩუქრებს და არანაირად არ მონაწილეობდა აღზრდაში. ამ შემთხვევაში არ შეიძლება საუბარი იყოს შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე მშობლის ალიმენტაციის ან დახმარების შესახებ, მაშინაც კი, თუ ეს ადამიანი ბიოლოგიური მამაა. მისი წვლილი ბავშვის მიმართ ნულის ტოლია. სასამართლო პროცესის განმავლობაში მხოლოდ დედისა და შვილის ჩვენება არ არის საკმარისი, საჭიროა დოკუმენტები ალიმენტის გადაუხდელობის და მშობლის უმოქმედობის დასადასტურებლად.
