საოჯახო კანონმდებლობა ადგენს არა მხოლოდ მშობლების ვალდებულებას, აწარმოონ საკუთარი შვილები, არამედ გარკვეულ ვალდებულებებსაც უცხადებენ მეუღლეების მხრიდან ერთმანეთის მხარდაჭერას. ამის მიუხედავად, დედის შენარჩუნება ხდება მკაცრად განსაზღვრულ შემთხვევებში, რომელთა ჩამონათვალი დამოკიდებულია რეგისტრირებული ქორწინების არსებობაზე.
ბავშვის მხარდაჭერა და ბავშვის მხარდაჭერა განსხვავებული იურიდიული ცნებებია, თუმცა ბევრი მოქალაქე მათ შეცდომაში ერევა. დედის მხარდაჭერის ვალდებულება წარმოიშობა მხოლოდ საოჯახო კანონმდებლობით მკაცრად განსაზღვრულ შემთხვევებში, ხოლო ალიმენტის გადახდა ხდება ნებაყოფლობით ან მეუღლისგან იძულებითი შეგროვება, თუ მცირეწლოვანი შვილები არიან. ბავშვის დედის ანაზღაურებაზე სარჩელის იურიდიული საფუძველია დებულება, რომ მეუღლეები ვალდებულნი არიან ერთმანეთს ფინანსურად დაეხმარონ. ამიტომ, კანონმდებლობა გამომდინარეობს იმ აუცილებლობით, რომ გარკვეული შვილის დედას გარკვეული დახმარება უნდა მივცეთ იმ პერიოდებში, როდესაც მას გარკვეული მიზეზების გამო საკუთარი თავის უზრუნველყოფა არ შეუძლია.
როდესაც დედის თანადგომა გადაიხდება ქორწინებაში
თუ ქორწინება არ დაიშალა, მაშინ დედას მოუწევს თანხის გადახდა იმ შემთხვევაში, თუ მას არ შეუძლია მუშაობა, სჭირდება ფინანსური დახმარება. გარდა ამისა, ცოლი ანაზღაურდება ორსულობის პერიოდში ჩვეულებრივ ბავშვზე, აგრეთვე ამ ბავშვის დაბადებიდან სამი წლის განმავლობაში. დაბოლოს, დედას აქვს შესაბამისი უფლება, როდესაც ის დამოუკიდებლად ზრუნავს შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ერთობლივ ბავშვზე (სრულწლოვანებამდე) ან ზრუნავს ბავშვობიდან შეზღუდულ შესაძლებლობებად აღიარებულ ბავშვზე.
როდესაც განქორწინების შემთხვევაში მოგიწევთ თანხის გადახდა
ზოგიერთ შემთხვევაში, საარსებო მინიმუმის გადახდის ვალდებულება წარმოიშობა რეგისტრირებული ქორწინების მოშლის შემდეგ. შესაბამისი ნაღდი ანგარიშსწორების საფუძვლები ემატება ზემოთ ქორწინებაში ფულის მიღების ზემოაღნიშნულ მიზეზებს. ყველა შემთხვევაში აღწერილი გარანტიის დასაშვებობის აღიარების მნიშვნელოვანი პირობაა ბავშვის მამის საკმარისი შემოსავალი, რაც არა მხოლოდ ალიმენტის გადახდის, არამედ დედის დახმარების შესაძლებლობასაც იძლევა.
დედისთვის გადასახადების ფიქსირებული ოდენობა კანონით დადგენილი არ არის, მეუღლეებს შეუძლიათ მათი დამოუკიდებლად განსაზღვრა, რისთვისაც დგება სპეციალური ხელშეკრულება. თუ ასეთი შეთანხმება არ არსებობს, მაშინ საარსებო მინიმუმის ოდენობას განსაზღვრავს სასამართლო ყველა გარემოების, თითოეული მეუღლის ფინანსური მდგომარეობის, ბავშვების რაოდენობის, დასაქმების შესაძლებლობის, შემოსავლის წყაროების შესწავლის საფუძველზე. ამ შემთხვევაში, საარსებო მინიმუმის დანიშვნა შესაძლებელია ფიქსირებული ოდენობით, რომლის გადახდაც ყოველ თვე უნდა მოხდეს.
