შვებულების დღეების გაანგარიშების სპეციფიკა განისაზღვრება რუსეთის ფედერაციის მოქმედი კანონმდებლობით. არდადეგები იანგარიშება კალენდარულ დღეებში, მათი ხანგრძლივობა არ შემოიფარგლება მაქსიმალური ლიმიტით, ამასთან, შვებულების დანიშვნის სტაჟის გაანგარიშება ხორციელდება სპეციალური წესების შესაბამისად.
ყველა თანამშრომელს აქვს წლიური შვებულების, დამატებითი ანაზღაურებადი შვებულების გამოყენების უფლება, მაგრამ მათი ხანგრძლივობის გამოთვლისას ორგანიზაციები ხშირად უშვებენ სხვადასხვა შეცდომებსა და დარღვევებს. მეორეს მხრივ, თანამშრომლებს არ შეუძლიათ ხელი შეუშალონ საკუთარი უფლებების დარღვევას, ვინაიდან მათ არ აქვთ საჭირო ცოდნა. ამრიგად, რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსი განსაზღვრავს, რომ არდადეგების ხანგრძლივობა გამოითვლება კალენდარულ დღეებში და არ აქვს მაქსიმალური ზღვარი. თუ დასაქმებულს აქვს დამატებითი შვებულების მიღების უფლება (მაგალითად, არარეგულარული სამუშაო საათებით მუშაობისთვის, სხვა მიზეზების გამო), მათი ხანგრძლივობა უნდა შეჯამდეს წლიური მთავარი შვებულებით. ეს ნიშნავს, რომ ორგანიზაცია ვალდებულია უზრუნველყოს თანამშრომლისთვის ყველა ის არდადეგები, რომელსაც იგი უფლებამოსილია, ყოველგვარი კომპენსაციისა და გამონაკლისის გარეშე.
არდადეგების გაანგარიშების სხვა მახასიათებლები
მას შემდეგ, რაც შვებულების ხანგრძლივობა იანგარიშება კალენდარულ დღეებში, დასაქმებულის დასვენების დღეები შედის შვებულებაში და ითვლება მის ნაწილად. ამასთან, ეს არ ეხება არა სამუშაო დღესასწაულებს, რომლებიც უნდა გამოირიცხოს შვებულების საერთო კალენდარული დღეებიდან. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, თუ შვებულება მოდის საწესდებო დღესასწაულზე ან რამდენიმე დღით, აღნიშნული შვებულება უნდა გაგრძელდეს შესაბამისი რაოდენობის დღით. არდადეგები მოიცავს არა მხოლოდ იმ თარიღებს, რომლებიც დადგენილია რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსით, არამედ გარკვეულ რელიგიურ დღესასწაულებსაც, რომლებიც რუსეთის ფედერაციის ზოგიერთ შემადგენელ ერთეულში სახელმწიფოების ტოლფასია.
შვებულების სტაჟის გაანგარიშების თავისებურებები
სტაჟის გაანგარიშება, რომელიც თანამშრომელს აძლევს მორიგი შვებულების გამოყენების უფლებას, ასევე განსხვავდება გარკვეული სპეციფიკიდან. ამრიგად, მითითებული სტაჟი მოიცავს არა მხოლოდ ფაქტობრივი მუშაობის დროს, არამედ საშუალო შემოსავლის შენარჩუნების პერიოდებს (შვებულებები, ასევე შაბათ-კვირა, შვებულებები, დროებითი შეზღუდული შესაძლებლობის შეზღუდვა), იძულებითი გაცდენის დრო, რომელიც დასაშვებია, როდესაც თანამშრომელი უკანონოდ გაათავისუფლეს. თუ დასაქმებულს არ ჩაუტარებია სავალდებულო სამედიცინო შემოწმება საკუთარი ბრალის გარეშე, მაშინ ამ სტაჟში შედის მისი შეჩერების პერიოდიც. დაბოლოს, იგი მოიცავს ასევე ანაზღაურებად შვებულებას, რომლის საერთო ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 14 კალენდარულ დღეს ყოველწლიურად. ამავდროულად, არ უნდა ითვალისწინებდეს იმ დროის ჩათვლას, რომლის განმავლობაშიც თანამშრომელი არ იმყოფებოდა სამსახურში უსაფუძვლო მიზეზების გამო, შეჩერების პერიოდით თვითონ დასაქმებულის ბრალით, ან მშობლის შვებულებით შვებულების ვადის განმავლობაში.
