ქარტია წარმოადგენს ადამიანთა ნებისმიერი ნებაყოფლობითი საზოგადოების მიერ მიღებულ წესებს და მიზნად ისახავს ამ საზოგადოების საქმიანობის საუკეთესოდ ორგანიზებას და რეგულირებას.
ქარტიის მიზანია მთლიანი საზოგადოებისა და ადამიანთა ამ ჯგუფის, ასევე ეკონომიკური და იურიდიული ურთიერთობების გამარტივება ამ ჯგუფში. წესდება ასევე განსაზღვრავს ორგანიზებული საზოგადოების ფორმირებისა და არსებობის ამოცანებსა და მიზნებს, არეგულირებს იურიდიულ საკითხებს.
შესაძლოა, ყველაზე უძველესი ქარტია არის სამხედრო ქარტია, რომელიც არეგულირებს სამხედრო მოსამსახურეების პოზიციას რუსეთის არმიაში და მათ ურთიერთობას ერთმანეთთან. პირველი ქარტია, რომელიც რუსეთის სამართლებრივი სისტემის საფუძველი გახდა, ითვლება პეტრე I- ის სამხედრო ქარტიად, რომელიც მის მიერ მიღებულ იქნა ჯერ კიდევ 1716 წელს. მასში აღწერილი იყო სამხედრო დამფუძნებელი კანონები, სამხედრო სისხლის სამართლის კოდექსი და აგრეთვე აღწერილი იყო სამხედრო მსვლელობისთვის სამხედრო მოსამსახურეების მომზადების პროცესები, იტყობინებოდა ინფორმაცია სასჯელებისა და სამხედრო წოდებების შესახებ.
თანამედროვე სამხედრო რეგლამენტი განსაზღვრავს სამხედრო მოსამსახურეთა უფლებებსა და მოვალეობებს, აგრეთვე მათ პასუხისმგებლობას და მეთაურებსა და დაქვემდებარებებს შორის ურთიერთობას.
დღეს ქარტიას იღებს ყველა ახლადშექმნილი ორგანიზაცია, ასოციაცია ან საწარმო ნებისმიერი საქმიანობის სფეროში. მუნიციპალური საგანმანათლებლო ფორმირებები, პოლიტიკური პარტიები, სპორტული კლუბები, საწარმოები და სააქციო საზოგადოებები აქვთ წესდებებს.
მათი მიზანია ორგანიზაციების საქმიანობის გამარტივება, მათი ურთიერთობები სამთავრობო უწყებებთან, საგადასახადო შემოწმება, განათლებისა და არსებობის მიზნებისა და ამოცანების განსაზღვრა, საჭირო შედეგების მიღწევის მეთოდები.
ქარტიებს ასევე იღებენ სახელმწიფო და საერთაშორისო ორგანიზაციები, მაგალითად, დსთ-ს წესდება, გაეროს წესდება.
ქარტია მოიცავს სტატიებსა და დებულებებს, რომლებიც დაყოფილია პუნქტებად და პუნქტებად, აქვთ ციფრული და ასოების აღნიშვნა. როგორც წესი, ქარტიას ხელს აწერს საზოგადოების ყველა წევრი, ვინც მას იღებს.
ქარტია წარმოადგენს ნებაყოფლობით შეთანხმებას მისი საქმიანობის რეგულირების შესახებ მიღებული წესების შესაბამისად. წესდების შეუსრულებლობამ შეიძლება გამოიწვიოს საზოგადოების გარიყვა და ზოგჯერ იურიდიული, ადმინისტრაციული ან სისხლისსამართლებრივი პასუხისმგებლობა. საერთაშორისო ქარტიის დარღვევა სახელმწიფოებს შორის ურთიერთობების გართულებას ემუქრება.
