დროებითი სამუშაო საკმაოდ გავრცელებული ფენომენია, ეს შეიძლება განპირობებული იყოს საწარმოს სეზონური ხასიათით, საგანგებო სიტუაციით, წარმოების საჭიროებებით, ზოგიერთი სპეციალისტის გრძელვადიანი არარსებობით და ა.შ. მიუხედავად ასეთი შრომითი ხელშეკრულების გადაუდებელი ხასიათისა, შეიძლება დასაქმებულმა დატოვოს საჭიროება.
შრომითი ხელშეკრულება დროებით მუშაკთან
რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსის 289-ე მუხლი განსაზღვრავს დროებით მუშაკს, ვისთანაც დადებულია შრომითი ხელშეკრულება 2 თვემდე ვადით. მაგრამ ამგვარი მოკლევადიანი შრომითი ურთიერთობები ნებისმიერ შემთხვევაში უნდა გაფორმდეს მოქმედი შრომითი კანონმდებლობის შესაბამისად. ამ შემთხვევაში დადებული ხელშეკრულება ასევე უნდა უზრუნველყოფდეს კანონით გათვალისწინებული ყველა უფლებისა და გარანტიების უზრუნველყოფას, მიუხედავად იმისა, რომ შრომის კანონმდებლობაში არ არსებობს დროებითი სამუშაოების ოფიციალური ჩამონათვალი.
დროებითი შრომითი ურთიერთობები რეგულირდება რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსის 45-ე თავით. ზოგიერთ შემთხვევაში, ისინი აგრეთვე ექვემდებარებიან 58-ე, 59-ე, 79-ე მუხლებით დადგენილ წესებს, რომლებიც ეხება ვადიანი შრომითი ხელშეკრულებების დადებას.
დროებითი სამუშაოდან გათავისუფლება
ამგვარი ხელშეკრულებების მოქმედება მთავრდება ერთდროულად მათში მითითებული პირობების ამოწურვასთან და, ხელოვნების თანახმად. რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსის 79-ის თანახმად, დამსაქმებელი ვალდებულია აცნობოს დასაქმებულს მომავალი გათავისუფლების შესახებ ამ თარიღამდე არა უგვიანეს სამი კალენდარული დღისა. ამ წესს მხოლოდ ერთი გამონაკლისი აქვს: თუ შრომითი ხელშეკრულება დაიდო მუდმივი მოსამსახურის არყოფნის დროს, დამქირავებელს არ შეუძლია გააფრთხილოს დროებითი თანამშრომელი მომავალი გათავისუფლების შესახებ. თუ ხელშეკრულება იწურება არა სამუშაო დღეს, მომდევნო სამუშაო დღეს ჩაითვლება გათავისუფლების თარიღი.
დამსაქმებელს შეუძლია გაათავისუფლოს დროებითი მუშაკი სამუშაოზე ხელშეკრულების ვადის გასვლამდეც. კანონი ამისათვის ითვალისწინებს რამდენიმე შემთხვევას: გაკოტრება და ლიკვიდაცია ან საწარმოს რეორგანიზაცია, საშტატო განრიგის ცვლილება, შემცირება. ამ შემთხვევაში გათავისუფლების პროცედურა ითვალისწინებს თანამშრომლის სავალდებულო შეტყობინებას წერილობითი ფორმით და ხელმოწერის წინააღმდეგ, არაუგვიანეს 3 კალენდარული დღისა. ვადა, რომელიც გამოითვლება კალენდარულ დღეებში, მოიცავს არასამუშაო დღეებსაც - შაბათ-კვირას და დღესასწაულებს.
ვადიანი შრომითი ხელშეკრულებით დადგენილი სამართლებრივი ნორმები არ შეიძლება შეიცვალოს ცალმხრივად არც დამსაქმებლის, არც თავად დასაქმებულის მიერ - ეს შეიძლება გაკეთდეს მხოლოდ მხარეთა შეთანხმებით. მაგრამ დროებით მუშაკს უფლება აქვს შეწყვიტოს შრომითი ხელშეკრულება. იგი ვალდებულია წინასწარ აცნობოს დამსაქმებელს თავისი ინიციატივის შესახებ - არა უგვიანეს 3 კალენდარული დღისა. მან წერილობით უნდა აცნობოს დამსაქმებელს ამ სურვილის შესახებ წერილობითი ფორმით განცხადების დაწერაში, როგორც ეს განსაზღვრულია ხელოვნებაში. რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსის 292. სამსახურიდან გათავისუფლებისთანავე, მათ შორის, დროებითი მუშაკის ინიციატივით, მას არ ერიცხება გადავადების ანაზღაურება.
