თანამედროვე შრომითი კანონმდებლობა ადგენს მუშათა რამდენიმე კატეგორიას, რომელთათვისაც შემცირებული სამუშაო დრო დადგენილია კანონით ან შრომითი ხელშეკრულებით. ამ კატეგორიებში შედის: არასრულწლოვნები, ქალები და ოჯახის პასუხისმგებლობის მქონე პირები.
არასრულწლოვან მუშებს შორის გამოირჩევიან 16 წლამდე პირები და 16-დან 18 წლამდე პირები. მშრომელთა პირველ ჯგუფს შეუძლია იმუშაოს არა უმეტეს 24 საათის განმავლობაში და არა უმეტეს 5 საათის ზედიზედ. მეორე ჯგუფი - არა უმეტეს 35 საათი კვირაში და 7 საათი ზედიზედ.
თუ არასრულწლოვნები ჩართულნი არიან სამუშაოში, როგორც საგანმანათლებლო პროგრამების ნაწილი (ინდუსტრიული პრაქტიკა), მხედველობაში უნდა იქნეს მიღებული მათთვის სამუშაო დროის შემდეგი ნორმები: არა უმეტეს კვირაში 12 საათისა 16 წლამდე ასაკის პირებისთვის და არა უმეტეს 17,5 საათისა კვირაში - 16-დან 18 წლამდე ასაკის პირებისთვის.
ამავდროულად, არასრულწლოვანთა წარმოების მაჩვენებლები მცირდება და ამგვარი მუშების ანაზღაურება ხდება მათი სამუშაო დროის პროპორციულად, ანუ სხვა თანამშრომლებთან შედარებით, მცირეწლოვნები მიიღებენ ანაზღაურებას მცირე ოდენობით. ამასთან, დამსაქმებელს შეუძლია (მაგრამ არ არის ვალდებული) დამატებით გადაუხადოს მათ ხელფასები.
არასრულწლოვანი დასაქმებულის სამუშაო დრო დადგენილია ისეთი დოკუმენტებით, როგორიცაა შრომითი ხელშეკრულება, სამუშაო გრაფიკი, შრომის შინაგანაწესი და აღირიცხება საანგარიშო ბარათში, ხელფასის ფურცლებზე, დასწრების ჟურნალებში და ა.შ.
მშრომელთა კიდევ ერთი კატეგორია, რომელთათვისაც დაწესებულია სპეციალური სამუშაო რეჟიმი, არიან ქალები, რომლებიც მუშაობენ სოფლად, შორეული ჩრდილოეთის რეგიონებში და ა.შ. როგორც წესი, მათ აქვთ 36 საათიანი სამუშაო კვირა. ამასთან, კოლექტიური ხელშეკრულებით, ადგილობრივი რეგულაციებით ან შრომითი ხელშეკრულებებით შეიძლება დადგინდეს კიდევ უფრო მოკლე სამუშაო კვირა.
ამავდროულად, მშრომელ ქალებს სრულად უხდიან ხელფასს და ყველაფერი, რასაც ისინი აკეთებენ დადგენილი შემცირებული სამუშაო საათების გადამეტებად, ითვლება ზეგანაკვეთურ სამუშაოდ და ანაზღაურდება შემდეგნაირად: მუშაობის პირველი ორი საათის განმავლობაში - ერთნახევარში თანხა, შემდეგი საათებისთვის - ორმაგი ოდენობით. ზეგანაკვეთური სამუშაოს ანაზღაურების კიდევ უფრო მაღალი მაჩვენებელი შეიძლება დადგინდეს ადგილობრივი აქტებით და კოლექტიური ხელშეკრულებებით.
ფულადი კომპენსაციის ნაცვლად, დასაქმებულს შეუძლია დამსაქმებელს მოსთხოვოს დამატებითი დასვენების დრო, რომელიც უდრის ზეგანაკვეთურ სამუშაოს (დასვენება).
რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსი ადგენს ორსულ ქალებს, აგრეთვე ოჯახის პასუხისმგებლობის მქონე პირებს, როგორც ცალკეულ კატეგორიას, რომელსაც განსაკუთრებული დაცვა სჭირდება. ეს უკანასკნელი მოიცავს 14 წლამდე ბავშვის ან 18 წლამდე შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვის მშობელს (მეურვეს, აღმზრდელს), აგრეთვე ოჯახის ავადმყოფ ოჯახის წევრზე ზრუნვას, ხოლო ასეთი მოვლის აუცილებლობა უნდა დადასტურდეს სამედიცინო დასკვნებით..
ამ მუშებისთვის სამუშაო დროის ხანგრძლივობა დგინდება დამსაქმებელთან შეთანხმებით, ხოლო სამუშაო ანაზღაურდება ან შესრულებული სამუშაოს მოცულობის შესაბამისად ან გაანგარიშებული დროის პროპორციულად.
