ამჟამად რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსი ითვალისწინებს ანუიტეტის ხელშეკრულების ორ ფორმას: მუდმივი ანუიტეტი და უვადო. ანუიტეტური ხელშეკრულების არსი იმაში მდგომარეობს, რომ ანუიტეტი მიმღები გადასცემს ქონებას გადამხდელს, რის სანაცვლოდ ანუიტე გადამხდელი ვალდებულია გადაიხადოს მიმღები პირს ანუუიტეტი თანხის ოდენობის ან სხვა ფორმით შენარჩუნების სახით (მუხლი რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსის 583). რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსი არ აწესებს რაიმე შეზღუდვას გადამხდელისა და ქირავნობის მიმღების არჩევაში.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
ანუიტის ხელშეკრულების შეწყვეტა მხოლოდ ორ შემთხვევაში შეიძლება. მხარეთა შეთანხმებით. ამ შემთხვევაში ქირის მიმღები კვლავ ხდება საცხოვრებელი ფართის მფლობელი, ხოლო ქირის გადამხდელი წყვეტს მის მიმართ რაიმე ვალდებულების აღებას.
ნაბიჯი 2
სამუდამო ანუიტის ხელშეკრულება შეიძლება შეწყდეს ანუიტის მიმღების მიერ შემდეგ შემთხვევებში:
- უსაფრთხოების პირობების გაუარესება ან მისი დაკარგვა იმ გარემოების გამო, რომელზეც არ არის პასუხისმგებელი გამქირავებელი;
- ქირის გადამხდელის მიერ მისი ვალდებულებების”არსებითი დარღვევა” (რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსის 605-ე მუხლი), რაც გაგებულია, როგორც სისტემური შეუსრულებლობა ხელშეკრულების მხარის პირობების ან მისი ვალდებულების დარღვევის, რაც მოჰყვება უარყოფით შედეგებს მოწინააღმდეგე მხარისათვის.
ნაბიჯი 3
ზოგჯერ შესაძლებელია სამუდამო საიუბილეო ხელშეკრულების შეწყვეტა მხოლოდ სასამართლოში. ამისთვის ორივე მხარე სასამართლოს წარუდგენს ხელშეკრულების პირობების შეუსრულებლობის მტკიცებულებებს. Ეს შეიძლება იყოს:
- მოწმეების ჩვენება;
- გამქირავებლის მიერ წამოყენებული პრეტენზიები ყოველი დარღვევის შემდეგ;
- ამოწმებს, შეიძინა თუ არა გამქირავებელმა რაიმე პროდუქტი ან საგნები, რომლებიც გამქირავებელს უნდა ეყიდა ხელშეკრულებით;
- სხვა დოკუმენტები, რომლებიც ამყარებენ გამქირავებლის ვალდებულებების დარღვევას.
