ასოცირების მემორანდუმი იდება, როდესაც ორგანიზაციები იქმნება შეზღუდული პასუხისმგებლობის საზოგადოების სახით. ამ ხელშეკრულებას არ აქვს დამფუძნებელი დოკუმენტის სტატუსი, ამიტომ იგი განიმარტება, როგორც ჩვეულებრივი სამოქალაქო სამართლის გარიგება.
დამფუძნებელ ხელშეკრულებას ორგანიზაციის მონაწილეები აფორმებენ შეზღუდული პასუხისმგებლობის საზოგადოების სახით, მისი შექმნის ეტაპზე. ამ ხელშეკრულების დადება არ არის იურიდიული პირის რეგისტრაციისა და შემდგომი საქმიანობის წინაპირობა, შესაბამისად, ამ პროცედურის ჩატარების საკითხი დამფუძნებლების შეხედულებისამებრ დარჩა.
სააქციო საზოგადოების შექმნისას შესაძლებელია მსგავსი ხელშეკრულების დადება, რომელსაც კომპანიის შექმნის შესახებ ხელშეკრულება ეწოდება. დამფუძნებელ ხელშეკრულებას არ აქვს დამფუძნებელი დოკუმენტის სტატუსი, იგი არ გადაეცემა სხვადასხვა სახელმწიფო ორგანოებს, რომ იურიდიულმა პირმა გამოიყენოს საკუთარი უფლებები, შეასრულოს ვალდებულებები.
როგორ დადოს ასოცირების მემორანდუმი?
ასოცირების მემორანდუმის დადების მიზნით, კომპანიის მომავალმა წევრებმა უნდა შეთანხმდნენ მის ყველა ძირითად პირობაზე. ჩვეულებრივ, ეს ხელშეკრულება გაფორმდება იურიდიული პირის წესდების ოფიციალურობამდე, ზოგჯერ ასოციაციის მემორანდუმში ხდება მითითება წესდებაზე, რომელიც ავსებს და გაშიფრავს ამ გარიგების ზოგიერთ პირობას.
ძირითადი საკითხები, რომლებიც შეთანხმებულია ასოციაციის მემორანდუმის ხელმოწერისას და ფიქსირდება მის ტექსტში, არის ორგანიზაციისთვის ქონების გადაცემის პირობები, ამ კომპანიაში დამფუძნებლების მონაწილეობის სპეციფიკა, განაწილების წესი. მოგება, ზარალი, კომპანიის მართვის მეთოდები და სხვა მნიშვნელოვანი პუნქტები. ამის შემდეგ, დამფუძნებლები ადგენენ ხელშეკრულების წერილობით ტექსტს, რომელსაც ხელს აწერს თითოეული მათგანი. მონაწილეებს შორის შეთანხმების მიღწევის შემდეგ, ძალაში შედის ასოცირების მემორანდუმი.
რა შეიძლება იყოს შეტანილი ასოცირების მემორანდუმში?
სტრუქტურული თვალსაზრისით, ასოცირების მემორანდუმი ჩვეულებრივ მოიცავს შესავალ, მთავარ და დასკვნით ნაწილს. შესავალ ნაწილში მითითებულია ხელშეკრულების დადების მიზანი, დასახელებულია მისი მხარეები, მოცემულია შექმნილი იურიდიული პირის სახელი, ორგანიზაციული და იურიდიული ფორმა. ასევე ამ ბლოკში იწერება ინფორმაცია მომავალი კომპანიის საქმიანობის ტიპისა და ადგილმდებარეობის შესახებ.
ძირითადი ნაწილი აღწერს მონაწილეთა ვალდებულებებს, კომპანიის ქონების ფორმირების წესს, მმართველი ორგანოების ფორმირების თავისებურებებს, მოგების განაწილების წესს და სხვა მნიშვნელოვან საკითხებს. დასკვნით ნაწილში მონაწილეები თანხმდებიან დავის გადაწყვეტის პროცედურაზე, რომელიც შეიძლება მომავალში წარმოიშვას და ასევე განსაზღვრავენ პირობების შესაძლო შეცვლის, ხელშეკრულების შეწყვეტის პირობებს მოგვიანებით.
