შრომითი ხელშეკრულების ნებისმიერი ცვლილება, მათ შორის დასაქმებულის ნაკლებად ანაზღაურებულ თანამდებობაზე გადაყვანა, შეიძლება განხორციელდეს მხოლოდ თვით თანამშრომლის თანხმობით. დამქირავებელს შეუძლია გააკეთოს ასეთი გადაცემა საკუთარი ინიციატივით მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ სამუშაო პირობები ობიექტურად შეიცვლება.
შრომითი ხელშეკრულების შესატანად სავალდებულოა ხელფასის პირობა, ამიტომ, უფრო დაბალანაზღაურებად თანამდებობაზე გადასვლისას, შრომითი ურთიერთობის მხარეებმა უნდა დადონ დამატებითი ხელშეკრულება. ამგვარი ხელშეკრულების ხელმოწერა და ხელშეკრულებაში ცვლილებების შეტანა შესაძლებელია მხოლოდ იმ თანამშრომლის თანხმობით, რომელიც, როგორც წესი, არ არის დაინტერესებული სამუშაოდ გადასვლაზე, რომელიც უფრო დაბალი პროცენტით მიიღება. დამსაქმებელს შეუძლია დამოუკიდებლად შეიმუშაოს ასეთი ცვლილებები და მათზე დასაქმებულის თანხმობის არარსებობის შემთხვევაში, თანამდებობიდან გაათავისუფლოს იგი მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ კომპანიის მასშტაბით ტექნოლოგიურ ან ორგანიზაციულ სამუშაო პირობებში სერიოზული ცვლილებებია. ამავე დროს, მნიშვნელოვანია დაიცვას რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსში აღწერილი ასეთი ცვლილებების შეტანის პროცედურა.
რა თანმიმდევრობით ხდება გადასვლა დაბალანაზღაურებად პოზიციაზე
გამოიცემა სპეციალური ბრძანება შრომითი ხელშეკრულებების შეცვლის აუცილებლობის შესახებ წარმოებაში მოსალოდნელ ორგანიზაციულ ან ტექნოლოგიურ ცვლილებებთან დაკავშირებით. ამის შემდეგ, შეტყობინებები მომავალი ცვლილებების შესახებ ეგზავნება იმ თანამშრომლებს, რომელთა სამუშაო პირობების შეცვლა იგეგმება და თითოეულმა თანამშრომელმა უნდა მიიღოს ასეთი შეტყობინებები პირადი ხელმოწერის წინააღმდეგ, არა უგვიანეს ორი თვისა მითითებული მოვლენების დაწყებამდე. თუ თანამშრომელი უარს იტყვის შეტყობინების ხელმოწერაზე (მისი მიღების დასადასტურებლად), მაშინ უნდა შედგეს სპეციალური აქტი, რომელშიც აღწერილია ეს გარემოებები. თუ თანამშრომელი უარს ამბობს მუშაობაზე შეცვლილი პირობებით, ორგანიზაცია ვალდებულია შესთავაზოს მას სხვა ვაკანტურ თანამდებობებზე გადასვლა (მათ შორის, დაბალანაზღაურებადი). თუ იგი ასევე არ ეთანხმება თარგმანს, მაშინ მასთან შრომითი ხელშეკრულება წყდება.
რა უნდა გააკეთოს, როდესაც თანამშრომელი მიდის სასამართლოში
დასაქმებულთა ნაწილს მიაჩნია, რომ დამქირავებელი არღვევს მათ უფლებებს ზემოთ აღწერილი ცვლილებების შევსებისას, ამიტომ ისინი ცდილობენ აღადგინონ თავიანთი წინა სამუშაო ადგილი სასამართლოში. თუ თანამშრომელი შესაბამის სარჩელს შეიტანს სასამართლოში, მაშინ კომპანია ვალდებული იქნება დაამტკიცოს ორგანიზაციული ან ტექნოლოგიური ცვლილებების ფაქტობრივი არსებობა, რამაც გამოიწვია ადრე დადებული ხელშეკრულებების პირობების ცალმხრივი ცვლილება. გარდა ამისა, ორგანიზაციის მხრიდან გადაყენების ან სამსახურიდან გათავისუფლების პროცედურის ნებისმიერი დარღვევა შეიძლება გახდეს დასაქმებულის თანამდებობაზე აღდგენის საფუძველი, შესაბამისად, დამქირავებლის მხრიდან ზემოთ აღწერილი ქმედებების თანმიმდევრობა ყურადღებით უნდა იქნეს დაცული.
