სამწუხაროდ, მრავალი ქალისთვის ყოფილ მეუღლეებთან ურთიერთობა არ მთავრდება განქორწინების ოფიციალური პროცედურით - მათ აქვთ საერთო შვილები და საერთო საცხოვრებელი ფართი. ყველა მამაკაცი წესიერად არ იქცევა და ზოგჯერ ყოფილი ქმარი უბრალოდ უარს ამბობს ქირის გადახდაზე, მაშინაც კი, თუ ის მასში ცხოვრებას განაგრძობს.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
თუ ბინა თქვენს საკუთრებაშია, მაშინ ქმრის გამოყენების უფლება წყდება მაშინვე, რაც იგი ოფიციალურად შეწყვეტს მფლობელის ოჯახის წევრად მიჩნევას. შეეცადეთ აარიდოთ იგი ბინიდან, რომ არ გადაიხადოთ მისთვის კომუნალური გადასახადები. მაგრამ ამის გაკეთება მხოლოდ მაშინ შეგიძლიათ, თუ მას სხვა საცხოვრებელი ადგილი აქვს. თუ მან უარი თქვა პრივატიზებაში მონაწილეობაზე, როდესაც მუნიციპალური ბინის უფლებები გადავიდა თქვენს საკუთრებაში, თქვენ ასევე არ შეგიძლიათ მისი გამოსახლება ან რეგისტრაციიდან მოხსნა.
ნაბიჯი 2
რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსის 210-ე მუხლის შესაბამისად, ორივე ყოფილი მეუღლის საკუთრებაში არსებული ბინისთვის მათ თანაბარი ფინანსური პასუხისმგებლობა ეკისრებათ მოვლაზე. იმ შემთხვევაში, თუ მეორე მესაკუთრე უარს იტყვის ფულის დახარჯვაზე მისი ქონების მოვლაზე, შეგიძლიათ აიძულოთ თქვენი ყოფილი ქმარი გადაიხადოს ქირა სასამართლოს წინაშე. თქვენ გაქვთ შესაძლებლობა დააბრუნოთ კომუნალური გადასახადების ნაწილი, რაც ტოლია მის წილში ბინაში. მაგრამ გახსოვდეთ, რომ ხანდაზმულობის ვადა შემოიფარგლება სამი წლით. დაწერეთ საჩივრის განაცხადი და თან დაურთეთ გადახდის ქვითრების ასლი, რომელიც თავად გააკეთეთ სრულად.
ნაბიჯი 3
თქვენს ყოფილ ქმარს ქირის გადახდა რომ დააკისროთ, გაანაწილეთ ანგარიში მასთან. ამ შემთხვევაში, ის პირადად აგებს პასუხს კომუნალური გადასახადების გადაუხდელობის გამო. სასამართლოს წარუდგინეთ საჩივრის განცხადება პირადი ანგარიშის დაყოფის მოთხოვნით. სთხოვეთ სასამართლოს, დაავალდებულოს მმართველ კომპანიას, ეს ანგარიში გამოყოს თქვენს ყოფილ ქმარზე, პრივატიზებულ ბინაში მისი წილის შესაბამისად.
ნაბიჯი 4
ყოფილი მეუღლე, რომელიც განაგრძობს საცხოვრებელ კორპუსში ცხოვრებას სოციალური ქირავნობის ხელშეკრულების საფუძველზე, რუსეთის ფედერაციის საბინაო კოდექსის 69-ე მუხლის მე -4 პუნქტის შესაბამისად, დამოუკიდებლად პასუხისმგებელია მის ვალდებულებებზე. გამქირავებელმა ან მოიჯარმა მასთან უნდა დადოს ცალკე ხელშეკრულება, რომელიც განსაზღვრავს საცხოვრებლის მოვლა-პატრონობის ხარჯებში მისი მონაწილეობის წესსა და ოდენობას. უარის თქმის შემთხვევაში, პასუხისმგებლობის დაყოფასთან დაკავშირებული ყველა საკითხი წყდება სასამართლოს მეშვეობით.
