ნოტარიუსი, როგორც კანონის ნაწილი, VII საუკუნეში გამოჩნდა. ამასთან, ეს ინდუსტრია ძალიან სპეციფიკური გზით განვითარდა, გახდა ძალიან პატივსაცემი ბიზნესი, ან არა. ალბათ, სწორედ ამასთან დაკავშირებით, ნოტარიუსები ყურადღებით იცავენ თავიანთ საქმიანობას დღემდე და, შესაბამისად, ზოგიერთი საკმაოდ სპეციფიკური ცნება, როგორიცაა "ნოტარიუსის ანაბარი", ფართო საზოგადოებისათვის ცნობილი და გააზრებული არ არის.
ნოტარიუსი საქმიანობის ხასიათიდან ხშირად შუამავლის როლს ასრულებს ანდერძსა და აღმასრულებლებს ან მემკვიდრეებს შორის, ასევე კრედიტორსა და მის მოვალეს შორის. ამავე დროს, მედიატორს ხშირად მოუწოდებენ მოაგვარონ კონფლიქტი, რომელიც შეიძლება არსებობდეს მითითებულ პირებს შორის.
სხვისი ფული
მაგალითად, ორი მოქალაქე დებს სასესხო ხელშეკრულებას და (თუმცა ეს არ არის აუცილებელი) ამ ხელშეკრულების თანახმად, თუ მსესხებელი დროულად ვერ შეასრულებს ხელშეკრულების პირობებს, ჯარიმდება სესხის ბალანსი, ე.ი. ფულის ჯარიმა. გარკვეული დროის შემდეგ, კრედიტორი ავარიაში მოყვა და კარგავს თავის ქმედუნარიანობას (იგი კომაშია, განიცდის ამნეზიას და ა.შ.), მას არ შეუძლია შეასრულოს ბრძანებები ამ შტატში ერთხელ გაცემულ სესხთან დაკავშირებით, მაგრამ მოვალის ვალდებულებები არ არის ამოღებულია, რაც იმას ნიშნავს, რომ მსესხებელი არის ის, - ამ გზით ის ვალდებულია დაუბრუნოს თანხა კრედიტორს და ზუსტად დანიშნულ დროს. გამოსავალი არის ნოტარიუსთან დაკავშირება.
ამ სიტუაციაში, მოვალე გადაიხდის დავალიანების თანხას ნოტარიუსის დეპოზიტზე, უზრუნველყოფს სესხის ხელშეკრულებას და განცხადებას, რომელშიც მითითებულია, რომ კრედიტორი ქმედუუნარო მდგომარეობაშია, ადგენს დავალიანების ოდენობას განაცხადის შედგენის დღეს. და აცნობებს, რომ იგი ამ ზუსტ თანხას სესხის გადახდის სახით გადასცემს ნოტარიუსს შენახვის მიზნით.
ანაბრის გაკეთება შესაძლებელია მაშინაც კი, თუ გამსესხებელი განზრახ ემალება მსესხებელს ან მისი ადგილმდებარეობა არ არის ცნობილი.
ნოტარიუსი იღებს საბუთებს და თანხას, რომელიც ეგზავნება სპეციალურ საბანკო ანგარიშზე, სესხის ხელშეკრულებაზე კეთდება შენიშვნა, რომ გამსესხებლის ვალდებულებები შესრულებულია სრულად ან ნაწილობრივ (დეპონირებული თანხის შესაბამისად) მითითებულ თარიღზე. ამის შემდეგ, ნოტარიუსი აცნობებს გამსესხებელს, რომ თანხა მოვიდა მსესხებლისგან და ინახება ნოტარიუსის ანაბარზე.
ამრიგად, პრაქტიკაში, ნოტარიუსის ანაბარი არის ფული ან ფასიანი ქაღალდები, რომლებიც ნოტარიუსის მიერ მიიღება ერთი პირისგან, მათზე სხვა ხელშეკრულების შესაბამისად გადასვლისთვის.
დეპოზიტის შენახვა
ნოტარიუსის მომსახურება უფასო არ არის, როგორც წესი, დეკორატორი იღებს შენახვაზე მიღებული მთლიანი თანხის გარკვეულ პროცენტს საფასურის სახით.
ნოტარიუსს არ აქვს ფულის შენახვის უფლება, რადგან კანონი ითვალისწინებს, რომ მას მხოლოდ მოქალაქეებისგან შეუძლია მიიღოს დოკუმენტები, დანარჩენი ყველაფერი დაცული უნდა იქნეს სეიფში.
გამსესხებელს შეუძლია ფულის მიღება ნებისმიერ დროს, მათი შენახვის ვადის ამოწურვამდე, სესხის ხელშეკრულების, ნოტარიუსის წერილისა და პირადობის დამადასტურებელი დოკუმენტების წარდგენით.
ნოტარიუსს არ აქვს დეპოზიტის განკარგვის უფლება, მაგრამ ბანკში თანხების შენახვის ვადა შეუზღუდავია. კანონი ადგენს, რომ ფულის შენახვის ვადის ამოწურვის შემდეგ, რომელიც კრედიტორს არ მოუთხოვია, მთელი თანხა სახელმწიფოს საკუთრება ხდება და ბანკი ბიუჯეტში გადაირიცხება.
