კომუნიკაცია არის ადამიანებს შორის სხვადასხვა კონტაქტის განვითარების პროცესი, რომელიც წარმოიშვა ერთობლივი საქმიანობის შედეგად. კომუნიკაცია მოიცავს სხვადასხვა სახის ინფორმაციის გაცვლას, ერთი სტრატეგიის შემუშავებას, ერთმანეთის აღქმას. თანამედროვე მენეჯერების სერიოზული პრობლემაა პიროვნული კომუნიკაციის ცუდი ცოდნა ან თუნდაც არცოდნა.
ზოგადი კომუნიკაციის მოდელი მენეჯმენტში
მენეჯმენტის თეორიაში ამჟამად არ არსებობს ბიზნეს კომუნიკაციის ზოგადი მოდელი. ზუსტად იგივე, რაც არ არსებობს მისი ერთიანი განმარტება. ამასთან, მკვლევარების უმეტესობას ეს კონცეფცია ესმის, როგორც ურთიერთქმედების პროცესი, რომელიც ხდება ინფორმაციის გაცვლის გზით, რომელიც მიზნად ისახავს კონკრეტულ შედეგს. ასეთი გაცვლა ხდება მიზანმიმართული საქმიანობის პროცესში.
მენეჯმენტისა და მენეჯმენტის დარგის ზოგიერთი მეცნიერი კომუნიკაციის განსაზღვრისას აქცენტს აკეთებს მიზეზობრივ მიზნებზე და ფუნქციურ შინაარსზე. ისინი ცალკე განასხვავებენ ბიზნეს კომუნიკაციურ კომუნიკაციას, რომელიც ხორციელდება სიმბოლური საშუალებების გამოყენებით. ეს შეიძლება გამოწვეული იყოს საქმიანობის საჭიროებებით და ასევე მიზნად ისახავს პარტნიორის ქცევაში ცვლილებების შეტანას და სემანტიკურ და პირად ფორმირებებს.
კომუნიკაციის ეტაპები
კომუნიკაცია მენეჯმენტში შეიძლება დაიყოს რამდენიმე ეტაპად.
პირველი ეტაპი განისაზღვრება კომუნიკაციის საჭიროებით. ეს ხელს უწყობს სხვა ადამიანებთან კონტაქტს.
მეორე ეტაპი ფოკუსირებულია ამ კომუნიკაციის მიზნებზე, უშუალო კომუნიკაციის ვითარებაში.
მესამე ეტაპი არის კომუნიკაციის შინაარსის დაგეგმვა. ამ ეტაპზე ადამიანი ხშირად არაცნობიერად განსაზღვრავს, თუ რა ეთქმის თანამოსაუბრეს.
მეოთხე ეტაპი არის პირდაპირი კონტაქტი. თანამოსაუბრეები გაცვლიან მოსაზრებებს, ფაქტებს და იდეებს. ამ ეტაპის შედეგია უკუკავშირი, ანუ ხდება კომუნიკაციის სტილის, მეთოდებისა და მიმართულებების მორგება.
კომუნიკაციის განხორციელების პრობლემები მენეჯმენტში
ამ პრობლემის თითქმის ყველა მკვლევარი თანახმაა, რომ თანამშრომლებს შორის აქტიური კომუნიკაცია შეიძლება იყოს ორგანიზაციის ყველა პრობლემისა და პრობლემის გადაჭრა. თითქოს რაც უფრო მეტია ასეთი კომუნიკაცია, მით უფრო ნაკლები სხვადასხვა პრობლემა შეიძლება წარმოიშვას, ან ისინი ბევრად უფრო სწრაფად მოგვარდება. ბიზნესში ამ სტრატეგიას სიფრთხილით უნდა მოეკიდოს. ყოველივე ამის შემდეგ, მენეჯერები ან მთლიანად ორგანიზაცია, ასეთი მიდგომით, შეიძლება გადაიზარდოს გადატვირთულ ცენტრებში სხვადასხვა და მრავალ კითხვაზე პასუხის გასაცემად და, შესაბამისად, აბსოლუტურად არასაჭირო ინფორმაციის საცავში.
კიდევ ერთი უკიდურესობა, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს არასაჭირო პრობლემები, არის გუნდში კომუნიკაციის სხვადასხვა არხების მინიმალური რაოდენობა. ეს ვერ შეამცირებს ინფორმაციის რაოდენობას, არამედ, პირიქით, გადასცემს მათ მიწისქვეშა ცენტრებში, რაც პირდაპირ გავლენას ახდენს ლიდერების მიერ მიღებული გადაწყვეტილებების ხარისხზე.
