რუსეთის ფედერაციის კანონმდებლობა ითვალისწინებს ორსულ ქალებსა და მცირეწლოვან ქალებს არაერთი გარანტიითა და კომპენსაციით, მაგრამ ხშირად მათ არ იციან ამის შესახებ ან არ სჯერათ მათი განხორციელების შესაძლებლობისა, რასაც არაკეთილსინდისიერი დამსაქმებლები იყენებენ. დასაქმების, დასვენების და სავალდებულო გადასახადების თქვენი უფლებების დასაცავად საჭიროა იცოდეთ და გაიგოთ რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსის შესაბამისი სტატიების შინაარსი.
პირველი, რაც მომავალ და ახლანდელ დედებს უნდა ახსოვდეთ არის ის, რომ დამსაქმებლის ინიციატივით, ქალი, რომელიც არის ორსულად ან აქვს 3 წლამდე ასაკის ბავშვი (შვილები), ვერ გაათავისუფლებს სამსახურიდან. გამონაკლისს წარმოადგენს მხოლოდ საწარმოს ლიკვიდაციის შემთხვევები და ინდივიდუალური მეწარმის საქმიანობის შეწყვეტა და ყველა სხვა საფუძველი უკანონოა. თუ დამსაქმებელი დაჟინებით ითხოვს სამსახურიდან საკუთარი ნებით განთავისუფლებას ან სამსახურიდან გათავისუფლებას ემუქრება, საჭიროა მიმართოთ პროკურატურას და სასამართლოს.
ორსულ ქალს აქვს უფლება შეამციროს წარმოებისა და მომსახურების სტანდარტები, ასევე გადავიდეს სხვა სამუშაოზე უფრო მსუბუქი სამუშაო პირობებით, სხეულის შესაძლო მავნე ზემოქმედების გამორიცხვით და ხელფასების შენარჩუნებით იმავე ადგილას. თუ ამის დაუყოვნებლივ გაკეთება შეუძლებელია, იგი უნდა გათავისუფლდეს მავნე სამუშაოსგან, სანამ საწარმოში შეირჩევა შესაფერისი ვაკანსია საშუალო იშოვნების გადახდით იძულებითი არყოფნის განმავლობაში.
მომავალ დედას აქვს უფლება, საჭიროების შემთხვევაში, გაიაროს სამედიცინო შემოწმება ხელფასების შენარჩუნებით, გასული დღის განმავლობაში. პრაქტიკაში, დამსაქმებლები ასეთ შემთხვევებში ხშირად იძულებულნი არიან მოკლევადიანი შვებულება აიღონ საკუთარი ხარჯებით.
ორსულობის 30 კვირიდან ქალს ეძლევა დეკრეტული შვებულება, რომელსაც შეიძლება დაემატოს ყოველწლიური ანაზღაურებადი შვებულება, რაც განპირობებულია საწარმოს სტაჟისა და ორგანიზაციაში დადგენილი სამუშაო გრაფიკის მიუხედავად. ყველა გადასახადი გამოითვლება საშუალო შემოსავლის საფუძველზე და უნდა განხორციელდეს დროულად.
დაუშვებელია მომავალი დედის დაქირავებაზე უარის თქმა მისი ორსულობის გამო. ამასთან, პრაქტიკაში ეს ნორმა რეალურად არ იცავს ქალთა უფლებებს, რადგან დამსაქმებლები, როგორც წესი, აბსოლუტურად განსხვავებულ არგუმენტებს ადგენენ, რომლებიც ამართლებენ ორსულ ქალზე დაქირავებას.
მომავალი დედებისათვის არ არის გამოსაცდელი ვადა მათი აყვანის დროს. მის საფუძველში იგი ითვალისწინებს გათავისუფლების შესაძლებლობას სპეციალური საფუძვლების გარეშე, რაც ეწინააღმდეგება კანონს. გარდა ამისა, აკრძალულია ორსული ქალების ზეგანაკვეთურ სამუშაოში ჩართვა, ღამით, შაბათ-კვირას და შვებულებაში გამოძახება და მივლინებებზე გაგზავნა.
ნამდვილ დედებს, ანუ ქალებს, რომლებსაც უკვე აქვთ 3 წლამდე ასაკის ბავშვები, თითქმის იგივე უფლებები და გარანტიები აქვთ, რაც ორსულ ქალებს. მათი დათხოვნა არ შეიძლება დამსაქმებლის ინიციატივით, უარი თქვან მათ აყვანაზე მცირეწლოვანი ბავშვების არსებობის გამო, სამსახურში გაგზავნა მათი თანხმობის გარეშე და ზეგანაკვეთურ სამუშაოებში მონაწილეობა ღამით, შაბათ-კვირას და შვებულებაში.
ბავშვს ქალს შეუძლია მიიღოს შვებულება მასზე ზრუნვისთვის 3 წლამდე, ხოლო პირველი 1, 5 წლის განმავლობაში მას ანაზღაურებენ შვებულების ანაზღაურება საშუალო შემოსავლის 40% -ის ოდენობით. თუ იგი არ გამოიყენებს ამ უფლებას და განაგრძობს მუშაობას, მას ეწყობა საექთნო შესვენებები ყოველ 3 საათში მინიმუმ 30 წუთის განმავლობაში, და მას ასევე გარანტირებული აქვს გადაყვანა, თუკი სურს, სხვა სამუშაოზე უფრო მარტივი სამუშაო პირობებით, სანამ ბავშვი არ აღმოჩნდება. 1, 5 წელი სხვა საკითხებთან ერთად, 14 წლამდე ასაკის ბავშვთა ქალებს შეუძლიათ მიიღონ დამატებითი წლიური შვებულება საკუთარი ხარჯებით და გამოიყენონ იგი მთლიანად ან ნაწილობრივ საკუთარი შეხედულებისამებრ.
