სამუშაო დროის განმარტება მოცემულია რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსის ტექსტში. მითითებული ნორმატიული აქტი ასევე განსაზღვრავს სამუშაო საათების სამართლებრივი რეგულირების თავისებურებებს, დამსაქმებლის მიერ კონკრეტულ ვადებში სამუშაო საათების განაწილების წესს.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
მოქმედი შრომითი კანონმდებლობის შესაბამისად, მუშაკად ითვლება დრო, როდესაც ორგანიზაციის თანამშრომელმა უნდა შეასრულოს თავისი მოვალეობები დადებული შრომითი ხელშეკრულების პირობებში, კომპანიაში მიღებული შრომითი შინაგანაწესი. გარდა ამისა, სამუშაო დრო მოიცავს რიგ სხვა პერიოდებს, როდესაც თანამშრომელი რეალურად არ ასრულებს მოვალეობებს.
ნაბიჯი 2
ზოგიერთი ინტერვალი, რომლის დროსაც სამუშაო არ ხორციელდება, უტოლდება სამუშაო დროს, ამასთან, მათი ფუნქციური დანიშნულება და გამოყენების თავისებურებები საშუალებას იძლევა მათ ინტერპრეტაცია მოხდეს აღწერილი წესით. ამ პერიოდებში შედის, მაგალითად, ძუძუთი კვების შესვენება, რომელიც გათვალისწინებულია სამუშაო საათებში; შესვენებები სამუშაო ადგილებზე კვებაზე (ამ შუალედებში არ უნდა აგვერიოს რეგულარული ლანჩები, რომლებიც არ ითვლება სამუშაო დროში); ცვლაში მომუშავეთათვის და ზოგიერთისთვის ცვლაში შესვენება.
ნაბიჯი 3
სამუშაო პერიოდთან დაკავშირებული კონკრეტული პერიოდების განსაზღვრა წარმოადგენს შრომითი ურთიერთობების არსებით ელემენტს, რადგან სწორედ ამ ინტერვალების განმავლობაში ასრულებენ დაქირავებული და დამსაქმებელი თავიანთ მოვალეობებს, ამ დროისთვის თანამშრომელი შეიძლება პასუხს აგებს დისციპლინური გადაცდომებისთვის. დარჩენილი პერიოდები ითვლება დასაქმებულის პირად დროში, რომლის განმავლობაშიც დამსაქმებლის მითითებები არ ეხება მას.
ნაბიჯი 4
დადგენილი სამუშაო დროის ნორმალური ხანგრძლივობა განისაზღვრება კანონით, იგი არ უნდა აღემატებოდეს ორმოც საათს კვირაში. ამ წესიდან გასვლა დასაშვებია მხოლოდ მკაცრად განსაზღვრულ შემთხვევებში (მაგალითად, არარეგულარული სამუშაო საათების მქონე თანამშრომლებისთვის, როდესაც ისინი ზეგანაკვეთურ სამუშაოში არიან ჩართულები).
ნაბიჯი 5
არსებობს სამუშაო საათების სამი ტიპი, რომელთაგან თითოეული ვრცელდება დასაქმებულთა გარკვეულ კატეგორიებზე: ნორმალური სამუშაო საათები, ნახევარ განაკვეთზე და სამუშაო საათების შემცირება. ამრიგად, კომპანიები ვალდებულნი არიან განსაზღვრონ შრომითი მოვალეობების შესრულების შემცირებული დრო გარკვეული კატეგორიის დასაქმებულთათვის (არასრულწლოვნები, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირები და სხვები). ზოგჯერ თანამშრომელი გარკვეული გარემოებების გამო გადადის ერთი ტიპის სამუშაო დროში სხვაში (მაგალითად, ქალს ორსულობის გამო ნახევარ განაკვეთზე უნიშნავენ).
