შრომითი ხელშეკრულება არის დოკუმენტი, რომელსაც ემყარება კონკრეტული დასაქმებულის ურთიერთობა კონკრეტულ დამსაქმებელთან. შრომითი ხელშეკრულება უნდა შეიცავდეს ინფორმაციას სამუშაო ადგილის, სამუშაოს ფუნქციის, შრომითი ხელშეკრულების დადების პერიოდის, ანაზღაურების ოდენობისა და რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსის 57-ე მუხლით განსაზღვრული სხვა აუცილებელი სამუშაო პირობების შესახებ.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
ხშირად ხდება შრომითი ხელშეკრულების ასახული აუცილებელი სამუშაო პირობების შეცვლის აუცილებლობა. მაგალითად, იზრდება თანამშრომლის ხელფასი, ან დამსაქმებელმა და დასაქმებულმა, გადაუდებელი გადასახადის ნაცვლად, გადაწყვიტეს გაფორმებულიყო შრომითი ხელშეკრულება განუსაზღვრელი ვადით. ამ შემთხვევაში, ცვლილებები შედის მოქმედ შრომითი ხელშეკრულებაში.
ნაბიჯი 2
რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსის 72-ე მუხლი შეიცავს დებულებას, რომ შრომითი ხელშეკრულების პირობების შეცვლა შესაძლებელია მხოლოდ მხარეთა შეთანხმებით. ანუ, ასეთი ცვლილებების ინიციატივა შეიძლება რომელიმე მხარის მხრიდან იყოს. მაგალითად, თანამშრომელი ითხოვს ხელფასის გაზრდას ან დამსაქმებელი სთავაზობს სხვა სამუშაოს. ამასთან, შრომითი ხელშეკრულების პირობების შეცვლის იძულება დაუშვებელია, თუმცა ამას ზოგჯერ დამსაქმებლები იყენებენ ამა თუ იმ ფორმით.
ნაბიჯი 3
შეთანხმება შრომითი ხელშეკრულების პირობების შეცვლის შესახებ, მხარეები - დამსაქმებელი და დასაქმებული, ადგენენ მას წერილობით. როგორც წესი, ასეთ ხელშეკრულებაში მითითებულია, თუ რომელი შრომითი ხელშეკრულების პუნქტები შეიძლება შეიცვალოს, ისინი მოცემულია ახალ გამოცემაში. შრომითი ხელშეკრულების მრავალჯერადი ცვლილების შეტანის შემთხვევაში დასაშვებია შრომითი ხელშეკრულების ახალი რედაქციით წარდგენა, ამ თარიღის მითითებით, თუ როგორ იწყება ასეთი ახალი გამოცემა.
