ბინის ყიდვის, იჯარის დადების ან რაიმე სახის გარიგების განხორციელებისას, ჩვენ შეჩვეულები ვართ მხოლოდ ორიგინალი საბუთების წაღებას. უფრო მეტიც, ხშირად საოფისე ან საშინაო საბუთებს შორის ინახება მათი ეგზემპლარები. თუ მნიშვნელოვანი ხელშეკრულების ორიგინალი დაიკარგა? იბადება იდეა, რომ შეხვედრაზე დასკანირებული ასლი მოგვაწოდოთ.
სინამდვილეში, ეს სიტუაცია არ წარმოადგენს პრობლემას. ხელშეკრულების სკანირებას, ასეთის არსებობის შემთხვევაში, აქვს იურიდიული ძალა, მაშინაც კი, თუ იგი ოფიციალურად არ არის დამოწმებული ნოტარიუსის მიერ. ამის მიუხედავად, აუცილებელი იქნება ხელშეკრულების ორიგინალის აღდგენა, ვინაიდან სასამართლო განხილვის შემთხვევაში ის კვლავ საჭირო იქნება, რადგან ეს არის დოკუმენტი, რომლის აღდგენაც შესაძლებელია.
სკამიდან წამოდგომის გარეშე
სიტუაცია უფრო გართულებულია გარიგებებით, რომლებიც ჯერ არ დასრულებულა. გლობალიზაციის პირობებში თანამედროვე სამყაროში მრავალი კომპანია, რომელიც მდებარეობს სხვადასხვა ქალაქებში და ქვეყნებშიც, აფორმებს ხელშეკრულებას ელექტრონული კომუნიკაციის საშუალებების გამოყენებით. ეს არის ეფექტური და ეკონომიური როგორც დროის, ასევე ფინანსური თვალსაზრისით. რაც არ უნდა თქვას, მაგრამ უკიდურესად ძვირი დაჯდება კომპანიისთვის, რომ რეგულარულად გაგზავნოს თავისი თანამშრომელი, მაგალითად, პეტერბურგიდან ვლადივოსტოკში ამდენჯერ, გარიგების დასრულებამდე. მაგრამ მხოლოდ მეორე მხარის მიერ შედგენილი ხელშეკრულების ასლის მიღება შესაძლებელია ელექტრონული ფოსტით ან ფაქსით. შესაბამისად, დოკუმენტში როგორც მხარის ბეჭედი, ასევე ხელმოწერა იქნება მხოლოდ ასლი. თქვენი ხელმოწერა და ბეჭედი ორიგინალი იქნება, მაგრამ მეორე მხარისთვის გაგზავნის შემთხვევაში, ის ასევე გახდება ასლი.
კანონიერია კი ამ გზით ხელშეკრულების დადება? რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსი ამ კითხვას დადებითად პასუხობს, ვინაიდან ხელშეკრულების დადება შესაძლებელია ნებისმიერი ფორმით, თუ იგი გათვალისწინებულია კანონით გარიგების წარმოებისთვის (რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსი, მუხლი 434, პუნქტი 1). ამ მუხლის მე -2 პუნქტი ასევე ადასტურებს ხელშეკრულების შედგენის კანონიერებას მხარეებს შორის წერილების, ფაქსების, დეპეშების და აგრეთვე, ყურადღების, ელექტრონული დოკუმენტების გაგზავნით. მართალია, აქ არის ერთი "მაგრამ". კოდექსში ნათქვამია, რომ ასეთი დოკუმენტები უნდა გადაეცეს საკომუნიკაციო არხების საშუალებით, რაც საშუალებას მოგცემთ ზუსტად განსაზღვროთ ვისგან იგზავნება ისინი.
სად არის მტკიცებულება?
შეუძლებელია ადამიანის საიმედოდ დამკვიდრება ინტერნეტში. ამასთან, სასამართლოში შესაძლებელია დამტკიცდეს, რომ ხელშეკრულებასთან ურთიერთობა არსებობდა მეორე მხარესთან, თუ ამის დამადასტურებელი ფაქტები არსებობს. უცნაური იქნებოდა, თუ ხელშეკრულება დაიდო ერთ დღეში, ყოველგვარი მიმოწერის გარეშე, რომელშიც მხარეები გაარკვევდნენ გარიგების პირობებს, გადახდილი გადასახადების გარეშე. ბანკის განცხადებები გახდება უპირობო დასტური, რომ ინტერნეტით ხელმოწერილი ხელშეკრულების სკანირება მართებულია.
