ფედერალური კონსტიტუციური კანონები მიიღება რუსეთის ფედერაციის კონსტიტუციით პირდაპირ გათვალისწინებულ საკითხებზე. ქვეყნის ნორმატიული აქტების იერარქიაში ისინი კონსტიტუციისთანავე მდებარეობს და უნდა შეესაბამებოდეს მის დებულებებს.
ფედერალური საკონსტიტუციო კანონები არის ნორმატიული სამართლებრივი აქტების სპეციალური ტიპი, რომლებიც მიიღება რუსეთის ფედერაციის კონსტიტუციით პირდაპირ გათვალისწინებულ საკითხთა შეზღუდულ საკითხზე. ეს საკითხები გადაეცემა რუსეთის ფედერაციის იურისდიქციას, ყველაზე მნიშვნელოვანი და მნიშვნელოვანია სახელმწიფოს საქმიანობისთვის. სწორედ ამიტომ დადგენილია სპეციალური პროცედურა ფედერალური კონსტიტუციური კანონების მიღებისათვის, რაც გულისხმობს მათი დამტკიცების საჭიროებას ხალხის დიდი ნაწილის მიერ. გარდა ამისა, სწორედ ფედერალური კონსტიტუციური კანონები იკავებს შემდეგ ადგილს კონსტიტუციის შემდეგ ქვეყნის ნორმატიული სამართლებრივი აქტების იერარქიაში. ეს ნიშნავს, რომ ისინი ვერ ეწინააღმდეგებიან ძირითად კანონს, მაგრამ ყველა ფედერალური კანონი, შინაგანაწესი, რუსეთის ფედერაციის დამფუძნებელი ერთეულების საკანონმდებლო აქტები უნდა შეესაბამებოდეს მათ.
რა საკითხებს ითვალისწინებს რუსეთის ფედერაციის კონსტიტუცია?
რუსეთის ფედერაციის კონსტიტუცია განსაზღვრავს იმ საკითხთა ჩამონათვალს, რომელზეც დასაშვებია ფედერალური კონსტიტუციური კანონების მიღება: საგანგებო მდგომარეობის შემოღების პირობები და პროცედურა, რუსეთის სახელმწიფო სიმბოლოების დამკვიდრება და მისი აღწერა, დაშვება ქვეყნის ახალი საგანი ან არსებული სუბიექტების სტატუსის შეცვლა, საომარი რეჟიმის დამყარების პროცედურა, სტატუსის განსაზღვრა ადამიანის უფლებათა კომისარი, სასამართლო სისტემის განსაზღვრა, ფორმირებისა და მუშაობის წესი უმაღლესი სასამართლო ორგანოების, ფედერალური სასამართლოების, რუსეთის ფედერაციის მთავრობის საქმიანობის სპეციფიკა, საკონსტიტუციო ასამბლეის მოწვევის წესი და საქმეები ძირითადი კანონის ტექსტის პირდაპირი ინტერპრეტაცია საშუალებას გვაძლევს დავასკვნათ, რომ ზემოაღნიშნულ საკითხთა ჩამონათვალი დახურულია, ანუ ფედერალური კონსტიტუციური კანონების მიღება შესაძლებელია მხოლოდ ამ ჩამონათვალის შესაბამისად.
ფედერალური კონსტიტუციური კანონების შეზღუდვები
ამჟამად, ფედერალური კონსტიტუციური კანონები მიღებულია თითქმის ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ საკითხზე. ამავე დროს, თითოეულ მიღებულ ფედერალურ კონსტიტუციურ კანონში ცვლილებები შედის ფედერალური საკონსტიტუციო კანონით. უნდა აღინიშნოს, რომ ეს ნორმატიული აქტები არ შეიძლება გამოყენებულ იქნეს თვით რუსეთის ფედერაციის კონსტიტუციის ნორმების შეცვლის იარაღად, რაც მათ მოქნილობას ან თანამედროვეობას ანიჭებს, რასაც ზოგიერთი მკვლევარი გვთავაზობს. გარდა ამისა, დაუშვებელია იმ საკითხთა ჩამონათვალის გაფართოება, რომელზეც ფედერალური კონსტიტუციური კანონები მიიღება, რადგან ხშირად ისმის წინადადებები ამ სტატუსის მინიჭების შესახებ კონკრეტულ ფედერალურ კანონში, მისი მნიშვნელობის გაზრდის მიზნით.
