კონსტიტუციური კანონი არის ნორმების ერთობლიობა, რომელიც იცავს მოქალაქეთა ფუნდამენტურ უფლებებსა და თავისუფლებებს და ამყარებს სახელმწიფო ხელისუფლების სისტემას. კონსტიტუციური სამართალი, როგორც მეცნიერება, არის იურიდიული მეცნიერების ნაწილი და ის, თავის მხრივ, წარმოადგენს საზოგადოებრივ მეცნიერებათა სისტემის რგოლს.
კონსტიტუციური სამართალი შეისწავლის შაბლონებს, განმარტებებს, იურიდიული ინსტიტუტების როლს, კანონის უზენაესობას და მათი მოქმედების ეფექტურობას, ეძებს სამართლებრივი ნორმების ეფექტურობის გაზრდის გზებს. ამ მეცნიერებას პირდაპირი გავლენა აქვს საზოგადოების ისტორიულ განვითარებაზე.
იურიდიულ მეცნიერებათა შორის კონსტიტუციური კანონი ყველაზე რთულია, თუმცა ის უზრუნველყოფს სპეციალური იურიდიული მეცნიერებების შემდგომი შესწავლის თეორიული საფუძვლების ცოდნას. იგი ადგენს ძირითად კონცეფციებს, კატეგორიებს, რომლებიც მოქმედებს არსებულ კონსტიტუციურ და სამართლებრივ კანონმდებლობაზე; შეისწავლის და აანალიზებს იურიდიული ინსტიტუტების ფუნქციებსა და როლს.
კონსტიტუციური სამართლის ძირითადი ამოცანებია: ამ მეცნიერების ზოგადი ცნებების სისტემის შესწავლა; სამართლებრივი ნორმების ანალიზის მეთოდების დაუფლება, საჯარო დაწესებულებებისა და სახელმწიფო დაწესებულებების საქმიანობა; კანონის უზენაესობაზე მოქმედი პოლიტიკური, ეკონომიკური, მორალური ფაქტორების განსაზღვრა და მათი განხორციელება. კონსტიტუციური სამართალი, როგორც მეცნიერება, მნიშვნელოვან გავლენას ახდენს სახელმწიფო სისტემის ღრმა ცვლილებებით. ეს იწვევს ახალი იდეების წარმოქმნას და კონსოლიდაციას, რომლებიც ეხება სახელმწიფო ხელისუფლების ორგანიზაციას, სახელმწიფოსა და მოქალაქეებს შორის ურთიერთობებს.
როგორც შტო, კონსტიტუციურ სამართალს მთავარი ადგილი უჭირავს სახელმწიფოს სამართლებრივ სისტემაში. ამ ტიპის კანონის საგანი შეიცავს ამ ინდუსტრიით რეგულირებულ სოციალურ ურთიერთობებს. ამ თემასთან დაკავშირებული სოციალური ურთიერთობები ყალიბდება როგორც სახელმწიფო ხელისუფლების ორგანიზაციისა და მისი განხორციელების, ასევე მოქალაქეებსა და სახელმწიფოს შორის ურთიერთობების სფეროში.
კანონის ამ დარგის წყაროა კონსტიტუცია, რომელიც წარმოადგენს სახელმწიფოს მთავარ სამართლებრივ აქტს. კონსტიტუციური კანონი კანონით განსაზღვრავს საზოგადოებისა და სახელმწიფოს სტრუქტურის ძირითად პრინციპებს, ადგენს თავდაპირველ დებულებებს საზოგადოებაში მიმდინარე ყველა პროცესის მართვისთვის; გთავაზობთ ძირითად მითითებებს, რომლებიც ასახავს კანონის რეგულირების მთავარ მიმართულებას სოციალური ურთიერთობების ყველა სფეროში.
თანამედროვე კანონის უზენაესობა მოითხოვს მრავალფეროვანი მსოფლმხედველობრივი ცნებების მშვიდობიან თანაარსებობას, მათ გაგებას და ობიექტურ შეფასებას. ამიტომ, კონსტიტუციური კანონის ძირითადი პრინციპები უნდა იყოს უნივერსალური ადამიანური ფასეულობების პრიორიტეტის აღიარება, სამოქალაქო საზოგადოების განვითარების აუცილებლობის აღიარება, თავისუფალი „ტოტალიზაციის “გან.
