ზეგანაკვეთური სამუშაო ცვლის სამუშაო საათებში შეიძლება ოფიციალური გახდეს ზეგანაკვეთური სამუშაოს ან არარეგულარული სამუშაო საათების სახით. ასეთი დამუშავების გადახდა დამოკიდებულია მის ტიპზე, რომელიც განისაზღვრება დასაქმებულსა და დამსაქმებელს შორის დადებული ხელშეკრულებით.
რუსეთის შრომითი კანონმდებლობა ითვალისწინებს დამუშავების ორ ტიპს, რომლებიც განსხვავდება არა მხოლოდ დიზაინის, არამედ გადახდისა და თანამშრომლისთვის გაცემული სხვა გარანტიებით. ასე რომ, მორიგეობის მიღმა სამუშაოებში პერიოდულად ჩართვის შემთხვევაში, ზეგანაკვეთური სამუშაო უნდა იყოს ოფიციალური. თუ დამსაქმებელს სისტემატური მოთხოვნილება აქვს კონკრეტული დასაქმებულის გადამუშავების პროცესში, დგება არარეგულარული სამუშაო დღე, რომლის პირობა დაფიქსირებულია შრომითი ხელშეკრულების ტექსტში ან დამატებით ხელშეკრულებაში. პრობლემაა რუსეთის ფედერაციის შრომის კოდექსში დამატებითი სამუშაოების სისტემატური ჩართვის კონცეფციის არარსებობა, რაც დამქირავებლებს საშუალებას აძლევს თითქმის ყველა შემთხვევაში დააწესონ ზეგანაკვეთური სამუშაო, არარეგულარული სამუშაო საათების დადგენით, რაც ორგანიზაციებისთვის უფრო სასარგებლოა ეკონომიკური თვალსაზრისით. ხედი
როგორ ხდება ზეგანაკვეთური სამუშაოს გადახდა?
დასაქმებულისთვის ყველაზე მომგებიანი ვარიანტია პერიოდული ზეგანაკვეთური სამუშაოს მკურნალობა, როგორც ზეგანაკვეთური სამუშაო. ამ შემთხვევაში, ორგანიზაცია გასცემს ბრძანებას დასაქმებულის მითითებულ სამუშაოზე მოზიდვის შესახებ, რომელიც უნდა გადაიხადოს ერთნახევარ ოდენობაში პირველი ორი საათის განმავლობაში (ყოველი ცვლის შემდეგ) და ორმაგად მომდევნო საათებისთვის. სურვილის შემთხვევაში, თანამშრომელმა შეიძლება არ მიიღოს მითითებული ფულადი ანაზღაურება ზეგანაკვეთური სამუშაოსთვის, მაგრამ შეცვალოს იგი დამატებითი დასვენებით. ამ შემთხვევაში, მითითებული დამატებითი დასვენების ხანგრძლივობა არ უნდა იყოს დამუშავების დროზე ნაკლები. ზემოაღნიშნული ხელფასები არის მინიმალური, ორგანიზაციის შიდა დოკუმენტი, ზეგანაკვეთური სამუშაოს გადახდების ოდენობა შეიძლება გაიზარდოს.
როგორ ხდება გადამუშავება არარეგულარული სამუშაო საათებით?
როგორც წესი, არარეგულარული სამუშაო დრო ითვალისწინებს ორგანიზაციის შრომითი ხელშეკრულებით დასაქმებულს, ვინაიდან ამ რეჟიმის ზეგანაკვეთური სამუშაო სისტემატურია, ეს გამოწვეულია კონკრეტული სამუშაოს ხასიათიდან. ამიტომ შრომითი კანონმდებლობა არ ითვალისწინებს გაზრდილი გარანტიების მქონე თანამშრომლებს, რომლებიც ამ რეჟიმში ახორციელებენ შრომით საქმიანობას. დამატებითი ანაზღაურება არ ერიცხებათ არარეგულარული სამუშაო საათების მქონე თანამშრომლებს, მაგრამ მათ ეძლევათ დამატებითი წლიური შვებულება, რომლის მინიმალური ხანგრძლივობაა სამი კალენდარული დღე. აღნიშნული შვებულება ასევე უნდა გადაიხადოს დამსაქმებელმა, რაც გარკვეული კომპენსაციაა ასეთი სამუშაო გრაფიკისთვის.
