რუსეთის ფედერაციის სამოქალაქო კოდექსის I ნაწილის II ნაწილი ეძღვნება საკუთრების უფლებებსა და სხვა საკუთრების უფლებებს. კანონმდებლობით დადგენილია საკუთრების უფლების შინაარსი და ის შემთხვევები, როდესაც იგი გამოიყენება, აგრეთვე საფუძვლები, რომლებზეც წარმოიშობა და წყდება ეს უფლება.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
საკუთრება განისაზღვრება იმით, რომ მესაკუთრე თავისუფალია ფლობდეს, გამოიყენოს და განკარგოს თავისი ქონება. მფლობელები შეიძლება იყვნენ მოქალაქეები, იურიდიული პირები, რუსეთის ფედერაცია, მისი სუბიექტები, ასევე მუნიციპალიტეტები და მათი უფლებები თანაბრად დაცულია კანონით. ქონების ღირებულება და რაოდენობა, გარდა ცალკეული შემთხვევებისა, არანაირად არ არის შეზღუდული.
ნაბიჯი 2
საკუთრების უფლება ნიშნავს, რომ სუბიექტს აქვს გარკვეული რამ, რაც მას რეალურად გააჩნია, ხოლო სხვა პირთა წვდომა ამ ნივთზე შეიძლება შეიზღუდოს. ამასთან, საკუთრება არ წარმოადგენს საკუთრების მტკიცების განმსაზღვრელ ფაქტორს. ქონების ფლობა შეიძლება იყოს დროებითი, მაგალითად, როდესაც ნივთი გადაეცემა შენახვის ან გირაოს სახით.
ნაბიჯი 3
სარგებლობის უფლება ასევე არ ნიშნავს, რომ ადამიანი, ვისი სარგებლობაშიც მდებარეობს ქონება, ავტომატურად ხდება მისი მფლობელი. ამ დებულების ახსნის საკმაოდ გავრცელებული მაგალითია იჯარა. მოიჯარე, გამქირავებელთან შეთანხმებით, დროებით ფლობს და იყენებს მესაკუთრის ქონებას, მაგრამ არ აქვს მისი განკარგვის უფლება (გაყიდვა, შემოწირულობა და ა.შ.).
ნაბიჯი 4
ქონების განკარგვის შესაძლებლობა დიდწილად განსაზღვრავს საკუთრების უფლებას, თუმცა აქ გარკვეული ნიუანსია. შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე მოქალაქეები შეიძლება იყვნენ ქონების მესაკუთრეები, მაგრამ მათ არ შეუძლიათ განკარგონ საკუთარი შეხედულებისამებრ, რადგან მათი კანონიერი წარმომადგენლები მოქმედებენ მათი სახელით.
ნაბიჯი 5
თუ თქვენ გჭირდებათ ობიექტის საკუთრების განსაზღვრა ქონებაზე, შეისწავლეთ და გააანალიზეთ ყველა დეტალი. გარკვეულწილად, ამ ქონების დოკუმენტები (გაყიდვის ქვითარი, ინვოისი) ხელს შეუწყობს შეძენილი მოძრავი ქონების ფლობის, განკარგვისა და გამოყენების უფლების დადასტურებას. თუ ჩვენ ვსაუბრობთ უძრავ ქონებაზე ან მიწის ნაკვეთზე, დადგენილი ფორმის სერტიფიკატი გახდება საკუთრების დადასტურება.
