ძველი თაობის ადამიანებს, რომლებმაც შრომითი საქმიანობა საბჭოთა კავშირის დროს დაიწყეს, დღემდე ახსოვთ რა არის "უშვილობის გადასახადი", მას ასევე უწოდებენ "ბაკალავრების გადახდას". იგი თავს იკავებდა მარტოხელა და უშვილო მამაკაცთა და ქალთა ხელფასებიდან და შეადგენდა მიღებული შემოსავლის 6% -ს. ერთხანს ეს გადასახადი გაუქმდა, რადგან ეს ეწინააღმდეგებოდა კონსტიტუციას, მაგრამ ბოლო პერიოდში კვლავ საუბრობდნენ მის შემოღებაზე.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
უშვილობის გადასახადი, რომელსაც იხდიდნენ მარტოხელა, მარტოხელა და უშვილო მოქალაქეები, დაწესდა სსრკ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის 1941 წლის 21 ნოემბრის ბრძანებულებით. ეს იყო საშემოსავლო გადასახადის გადასახადი. 1991 წლის 7 დეკემბრის RSFSR უმაღლესი საბჭოს რეზოლუციის მიღების შემდეგ გაუქმდა უშვილობის გადასახადი და მოქალაქეებმა დაიწყეს პირადი საშემოსავლო გადასახადის გადახდა პირადი საშემოსავლო გადასახადისთვის, რომელიც აღარ ითვალისწინებს ასეთ დისკრიმინაციულ გადასახადს.
ნაბიჯი 2
ამასთან, ბოლო პერიოდში სულ უფრო ხშირად გესმით წინადადებები მისი დაბრუნების შესახებ. 20 წელზე მეტი ასაკის ყველა უშვილო მოქალაქის გადასახადის დაწესების ინიციატივა ჩელიაბინსკის დეპუტატებმა წამოიწყეს და მათ უკან რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის სინოდალური დეპარტამენტის ხელმძღვანელმა ისაუბრა უშვილო და მცირეწლოვან ბავშვებზე გადასახადის დაწესების აუცილებლობაზე. დეკანოზი დიმიტრი სმირნოვი ასეთ გადასახადებს ანაზღაურებას უწოდებს სურვილის ან ფიზიკური უუნარობის გამო "შვილების გაჩენისკენ".
ნაბიჯი 3
ფაქტობრივად, შენიღბული ფორმით, ასეთი საფასური კვლავ იბეგრება, რადგან იმ მოქალაქეებს, რომლებსაც აქვთ შვილები, აქვთ კანონიერი უფლება მიიღონ გადასახადის შემცირება თითოეულ ბავშვზე. ამ გამოქვითვის ოდენობა ისეთია, რომ მხოლოდ ის მშობლები იყენებენ, ვისაც ანგარიშში სიტყვასიტყვით ყველა პენი აქვს. ერთი და ორი ბავშვისთვის მშობლები თავისუფლდებიან პირადი საშემოსავლო გადასახადის გადახდისაგან 1400 რუბლიდან, სამისთვის - 3000 მანეთიდან, რაც თვეში 182 და 390 მანეთია. ამის მიუხედავად, უშვილო მოქალაქეებს არ აქვთ ასეთი შეღავათები და რეგულარულად იხდიან საშემოსავლო გადასახადს სრულად.
ნაბიჯი 4
დაუფიქრებელმა წინადადებებმა უშვილობის გადასახადის შესახებ შეიძლება დაარღვიოს მრავალი მოქალაქის, მათ შორის დაქორწინებული წყვილების კონსტიტუციური უფლებები და მათი რიცხვი შეადგენს მთლიანი რაოდენობის 15% -ს, რომლებსაც სამედიცინო მიზეზების გამო არ შეუძლიათ შვილების გაჩენა. ეს აშკარად დისკრიმინაციული ხასიათისაა, მოქალაქეებად იყოფა ორ ჯგუფად - მათ, ვისაც შვილები ჰყავს და მათ, ვისაც არა აქვს. გარდა ამისა, ეს ზღუდავს მოქალაქის არჩევანის თავისუფლების უფლებას - ჰყავდეს ან არ ჰყავდეს შვილი. ეს არჩევანი, სხვა საკითხებთან ერთად, შეიძლება გამოწვეული იყოს დაბალი შემოსავლით, რაც გადასახადის შემოღების შემდეგ კიდევ უფრო შემცირდება.
ნაბიჯი 5
გარდა ამისა, ეს გადასახადი გახდება დამატებითი ფინანსური ტვირთი იმ უშვილო წყვილებისთვის, რომლებიც ცდილობენ ბავშვის გაჩენას საკმაოდ ძვირადღირებული IVF პროცედურის გამოყენებით. შვილად აყვანის შემთხვევაში, გადასახადების გადახდის თავიდან ასაცილებლად, მათ ასევე მოუწევთ სამედიცინო დოკუმენტაციის წარდგენა, რომელიც დაადასტურებს მათი უშვილობა. ეს არის პირდაპირ დარღვევა კონსტიტუციის 23-ე მუხლის 23-ე მუხლისა, რომელიც ადგენს მოქალაქეთა უფლებას პირადი ცხოვრების საიდუმლოების ხელშეუხებლობის შესახებ. ასეთი პოპულისტური გადაწყვეტილებების იურიდიული არცოდნა დასტურდება მრავალი წინააღმდეგობით მოქმედ კანონებთან, მათ შორის ფედერალური კანონი "პერსონალური მონაცემების შესახებ" და ფედერალური კანონის მე -13 მუხლი "რუსეთის ფედერაციაში მოქალაქეთა ჯანმრთელობის დაცვის საფუძვლების შესახებ", რომელიც უზრუნველყოფს სამედიცინო საიდუმლოებების უსაფრთხოება.
